Πουθενά χωρίς το ζελέ τους

 

Ωραίο μαλλί και μετά θάνατον επιθυμούσαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι

Το ζελέ καλλώπιζε τα μαλλιά όχι μόνο των εν ζωή αρχαίων Αιγυπτίων, αλλά και εκείνων που είχαν πεθάνει

Μάντσεστερ, Ηνωμένο Βασίλειο

Στην Αρχαία Αίγυπτο, γυναίκες και άνδρες έδιναν πολύ μεγάλη σημασία στον καλλωπισμό τους. Εκτός από τα αρώματα και τα είδη μακιγιάζ που χρησιμοποιούσαν, ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν πήγαιναν πουθενά χωρίς το ζελέ τους. Ούτε και στον τάφο τους.

Σύμφωνα με δημοσίευση του περιοδικού New Scientist, το ζελέ καλλώπιζε τα μαλλιά όχι μόνο των εν ζωή αρχαίων Αιγυπτίων, αλλά και εκείνων που είχαν πεθάνει.

Η χρήση ζελέ με βάση το λίπος ήταν αυτό που έκανε τη διαφορά στις κομμώσεις των ταριχευμένων σωμάτων, όπως τουλάχιστον αποκαλύφθηκε μετά από έρευνα που έγινε σε νεκροταφείο ηλικίας 3.000 χρόνων.

Σε τοιχογραφίες που είχαν βρεθεί μέσα σε τάφους, οι απεικονίσεις έδειχναν ανθρώπους με κωνοειδή αντικείμενα στα μαλλιά τους, τα οποία αρχικά θεωρήθηκαν ότι ήταν κομμάτια αρωματισμένου ζωικού λίπους.

Όταν όμως ξεκίνησε μια ευρύτερη έρευνα, ανακαλύφθηκε ότι επρόκειτο για ενδιαφέρουσες κομμώσεις, γεμάτες στυλ και μπούκλες.

Η Νάταλι ΜακΚρίς από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ εξέτασε μαζί με τους συνεργάτες της δείγματα μαλλιών από 15 μούμιες, οι οποίες προέρχονταν από το νεκροταφείο Kellis 1, στην όαση της Ντάχλα, καθώς και από μούμιες που φυλάσσονται σε συλλογές μουσείων στις ΗΠΑ, τη Βρετανία και την Ιρλανδία.

Οι μούμιες, ηλικίας 3.500 έως 2.300 χρόνων, ήταν και από τα δύο φύλα και με ηλικία θανάτου από 4 έως 58 ετών.

Όταν τα δείγματα εξετάστηκαν κάτω από φως και με μικροσκόπιο, έγινε σαφές ότι τα μαλλιά των περισσότερων ήταν καλυμμένα με μια λιπαρή ουσία.

Στην έρευνα χρησιμοποιήθηκε διαλυτικό υλικό τόσο για να διαχωριστούν οι επικαλύψεις των μαλλιών όσο και για τον προσδιορισμό της χημικής σύστασης των ουσιών.

Αυτό που βρέθηκε ήταν ότι αυτές οι ουσίες ήταν διαφορετικές από εκείνες που χρησιμοποιούνταν για την ταρίχευση των σωμάτων.

Επιπλέον, δύο μούμιες με ξυρισμένο κεφάλι ήταν επικαλυμμένες με το ίδιο υλικό που βρέθηκε στους
επιδέσμους γύρω από το σώμα τους.

Κατά την ΜακΚις, όταν στο σώμα χρησιμοποιούσαν ρητινώδεις ουσίες, τα μαλλιά είτε καλύπτονταν και προστατεύονταν είτε λούζονταν και ξαναφτιάχνονταν, ώστε να διατηρηθεί η ταυτότητα του νεκρού.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν ξύριζαν το κεφάλι τους, όπως πολλοί πιστεύουν. Αυτό το έκαναν κυρίως οι ιερείς και οι ιέρειες, δηλώνει η ίδια.

«Ο σκοπός της ταρίχευσης ήταν να διατηρηθεί το σώμα όπως ήταν στη ζωή. Φαντάζομαι ότι ήθελαν να δείχνουν στα καλύτερά τους. Θα ντυνόσουν με τα καλά σου ρούχα. Θα ήθελες να φαίνεσαι ωραίος για την προετοιμασία σου στην επόμενη ζωή» κατέληξε.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

 

Support And Defend Our Diaspora Politicians Everywhere When Targeted By Anti-Hellenism

 

by Nick Skrekas on Tuesday, August 30, 2011

Another perfect example but certainly not isolated given the global rise in Anti-Hellenism, which is also encroaching in the public political sphere and rife on the media.

Victorian state Member of Parliament John Pandazopoulos has often said: “People don’t realize, even though we’re of Greek heritage, it’s in none of our political interests to work on issues relating to Greece. The reality is, we do this stuff at our own political expense.”

John, a committed Greek-Australian from humble roots, is President of the World Hellenic Inter-Parliamentary Association (WHIA) and regularly takes below-the-belt criticism for working hard to help Hellas.

The inter-parliamentary association allows politicians to exchange helpful ideas and policy advice without the bureaucracy playing middle man. They also actively promote Diaspora interests in direct dialogue with local Greek politicians as well as Hellenic interests in every country they are members of legislatures.

Whether we are a Diaspora Hellene in Sweden, Germany, Canada or Brazil let’s not let our own honest guys and gals finish last just because some media want to sensationalize Anti-Hellenic spin to sell advertising and subscriptions.

The overriding criteria for us should be that a politician of Hellenic heritage is honorable, honest and corrageous. Their party political affiliation should not be a determing factor, and is usually irrelevant to our strategic and economic interests.

And when they are attacked for helping Hellas we should write or communicate to those behind the biases attacks and let them know we Hellenes don’t appreciate it, and will vote with our pockets if they continue.

All comments welcome – and we would appreciate hearing of any examples of similar unfair and cynical targeting to set the record straight.

http://www.facebook.com/GreekBusinessToday#!/notes/nick-skrekas/support-and-defend-our-diaspora-politicians-everywhere-when-targeted-by-anti-hel/1967039451008

 

ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ Ο ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΜΑΣ ΤΑΛΑΙΠΩΡΕΙ

 

Κωνσταντίνος Χολέβας –Πολιτικός Επιστήμων

 

            Επιτέλους η Ανωτάτη Παιδεία μας απηλλάγη από το ψευδοπροοδευτικό ιδεολόγημα που λεγόταν «Πανεπιστημιακό άσυλο». Είναι αξιέπαινος ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος επέβαλε στην Κυβέρνηση αυτήν τη νομοθετική ρύθμιση. Η πραγματική αξία του ασύλου είναι η προστασία των ιδεών και των φιλοσοφικών ή επιστημονικών αντιλήψεων στον χώρο του Πανεπιστημίου. Γι’ αυτό και καθιερώθηκε στην Δυτική Ευρώπη όταν υπήρχαν απολυταρχικά καθεστώτα, τα οποία φυλάκιζαν επιστήμονες για τις ιδέες που ανέπτυσσαν. Στην μεταπολιτευτική Ελλάδα είχε καταντήσει ένας διάτρητος θεσμός που παρείχε προστασία στην αυθαιρεσία, στον τραμπουκισμό, στην εγκληματική δράση και κατεξευτέλιζε την έννοια της Παιδείας. Είναι προφανές ότι η κοινωνία μας σε κάποιους τομείς ωριμάζει και είναι έτοιμη να αποδεχθεί την κατάργηση μερικών ψευδοπροοδευτικών μύθων.

            Δεν είναι, όμως, μόνο το άσυλο. Υπάρχουν και άλλες ιδεολογικές αγκυλώσεις που έχουν επιβληθεί στην παιδεία, στην κοινωνία και στον χώρο των ιδεών στο όνομα ενός δήθεν προοδευτισμού, ο οποίος αντιγράφει κάθε τι το αποτυχημένο από άλλες χώρες και το διατηρεί ακόμη και αν οι άλλες χώρες αρχίζουν να το απορρίπτουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πολυδιαφημισμένη πολυπολιτισμικότητα. Σε όλα τα σχολικά προγράμματα και σε άλλες εκφάνσεις της πολιτιστικής μας ζωής ακούμε και διαβάζουμε αυτόν τον όρο, ο οποίος έρχεται σε σύγκρουση με την εθνική ταυτότητα και την ελληνορθόδοξη κληρονομιά του λαού μας. Με πρόσχημα την παρουσία μεγάλου αριθμού μεταναστών, εκ των οποίων οι περισσότεροι παράνομοι, οι δήθεν προοδευτικοί προσπαθούν να καταργήσουν την έννοια του Έθνους, τη  συνέχεια του Ελληνισμού, την προβολή των ηρώων μας, την αξία της ελληνικής γλώσσας, τα ελληνορθόδοξα ιδανικά των Τριών Ιεραρχών και του Πατροκοσμά. Λέγουν ότι όλα αυτά είναι «εθνικιστικά» και ότι πρέπει η πολιτιστική ταυτότητα της πλειοψηφίας να υποχωρήσει για να προβληθεί ο πολιτισμός, η θρησκεία και η ταυτότητα των αλλοδαπών και τω λαθρομεταναστών. Στο όνομα του «πολυπολιτισμού» κακοποιούν την Ιστορία μας, καταργούν τον όρο Εθνική από το Υπουργείο Παιδείας, προσπαθούν να αλλοιώσουν τον Ορθόδοξο χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών, συγγράφουν βιβλία Ιστορίας με φιλοτουρκικό περιεχόμενο, υποβαθμίζουν τις εθνικές επετείους και γενικά χλευάζουν την παράδοση και την εθνική φυσιογνωμία του Ελληνισμού.

            Η αντίληψη αυτή είναι λανθασμένη και αποτυχημένη. Σε καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν υποχωρεί η εθνική ταυτότητα, η γλώσσα και η ιστορία της πλειοψηφίας για να κολακευθούν οι απρόσκλητοι αλλοδαποί επισκέπτες. Και όπου τυχόν συνέβη αυτό τώρα οι ηγέτες των αντιστοίχων χωρών έχουν το θάρρος να ομολογήσουν την αποτυχία του πειράματος. Η Γερμανίδα Καγκελλάριος Άγκελα Μέρκελ παραδέχθηκε επανειλημμένως ότι το πολυπολιτισμικό πείραμα στη Γερμανία απέτυχε. Την ίδια παραδοχή έκανε δημοσίως και ο Βρετανός Πρωθυπουργός Ντ. Κάμερον. Στην Ιταλία προ ολίγων ετών ο γνωστός αριστερός ηγέτης Μάσσιμο Ντ’ Αλέμα ομολόγησε στον Ιταλοαμερικανό πολιτειολόγο Τζιοβάνι Σαρτιόρι ότι στο ζήτημα του πολυπολιτισμού «οι συντηρητικοί είχαν δίκιο» . Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου προέβη σε μία έμπρακτη ομολογία της αποτυχίας της πολυπολιτισμικότητας: Ενώ αρχικά είχε ζητήσει από την Ιταλία να κατεβάσει τον Εσταυρωμένο από τις σχολικές αίθουσες, με δεύτερη απόφασή του δικαίωσε την Ιταλία και δέχθηκε το δικαίωμα της κάθε χώρας να προβάλλει μέσα στο σχολείο τη θρησκευτική και εθνική της ταυτότητα. Στη Γαλλία μετά από τα αιματηρά επεισόδια που προκάλεσαν νεαροί Αφρικανικής καταγωγής στα προάστεια, ο Νικολά Σαρκοζί δημιούργησε Υπουργείο Εθνικής Ταυτότητος και καταπολεμεί τους  πολυπολιτισμικούς μύθους. Είναι χαρακτηριστική και η απάντηση του κορυφαίου Γάλλου  ιστορικού των Πολιτισμών Φερνάν Μπρωντέλ . Ερωτηθείς αν μία χώρα εμπλουτίζεται ή απειλείται αν γίνει πολυπολιτισμική, απήντησε:

            – «Πολυπολιτισμική», αυτό εξαρτάται από το πώς εκλαμβάνετε τη λέξη. Αν εννοείτε πως διάφοροι πολιτισμοί συνομιλούν μεταξύ τους και ανταλλάσσουν τα αγαθά τους, ναι, είμαι ευνοϊκός για το «πολυ-πολιτισμικό». Αν όμως αυτό σημαίνει πως κάποιος πολιτισμός διαρρήγνυται προς πάσαν κατεύθυνση για να ικανοποιηθούν οι μεν ή οι δε, τότε είμαι εναντίον.

Ο Μπρωντέλ αρνείται το πολυπολιτισμικό πρότυπο που έχει επιβάλλει στην Παιδεία μας ο ψευδοπροοδευτισμός. Ένα πρότυπο που διαρρηγνύει την εθνική συνοχή και γκρεμίζει τις αξίες της πατρίδας, της Ορθοδοξίας, του ηρωισμού. Μας υποδεικνύει ότι άλλο πράγμα είναι ο διάλογος των πολιτισμών, κάτι αντίστοιχο με την Οικουμενικότητα του ελληνικού πνεύματος,  και άλλο –τελείως εσφαλμένο- είναι να αναγκάζεις ένα λαό να αρνηθεί την ταυτότητά του για να ικανοποιηθούν οι γειτονικοί λαοί και οι λαθρομετανάστες. Ο Ελληνισμός και ως κλασικός και ως Αλεξανδρινός και ως Ορθόδοξος Χριστιανικός και ως σύγχρονος, που μετέχει στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, πάντοτε ήθελε και θέλει να είναι Οικουμενικός.   Δεν έμεινε ποτέ κλεισμένος στο καβούκι του. Όμως άλλο πράγμα είναι η Οικουμενικότητα , η οποία διαφυλάσσει την εθνική μας κληρονομιά ώστε να την μεταδώσει ως αγαθό στους άλλους πολιτισμούς, και άλλο  είναι η πολυπολιτισμική χοάνη, η οποία καταργεί κάθε τι το ελληνικό για να μάς επιβάλει ξένα πρότυπα και να μας μεταβάλει σε έναν πολυεθνικό, άπατρι και ανελλήνιστο πολτό.

Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ έχει παρατηρήσει ορθώς ότι το Βυζάντιο ήταν ένα κράτος πολυεθνικό μεν (προ του 1204), αλλά μονοπολιτισμικό. Ο επικρατών πολιτισμός στη γλώσσα, στην παιδεία, στην κοινωνία, ήταν ο ελληνικός. Τα μονοπολιτισμικά κράτη διαρκούν πολλούς αιώνες, τα πολυπολιτισμικά αποσυντίθενται.

Κ.Χ. 27.8.2011

Macedonia Name Issue – Letter from World Pan-Macedonian Associations to the German Chancellor Angela Merkel

Communication:

Nina Gatzoulis

Coordinator of the Committee of the

World Pan-Macedonian Associations

 

August 27, 2011

Her Excellency Angela Merkel

Chancellor of the Federal Republic of Germany
German Bundestag
Platz der Republik 1

11011 Berlin, Germany

 

Your Excellency,

The Worldwide Pan-Macedonian Associations, one of the largest Greek community organizations representing millions of Macedonians (from the Greek administrative region of Macedonia, who are ethnologically and linguistically Greek and are proud of their Macedonian cultural identity for millennia) are writing to you to bring to your attention our concern over the use of the term “Macedonia” while you were interviewed on HTV (Hrvatska Radiotelevizija) on your trip to Zagreb recently.

We object to the term “Macedonia/Macedonian” to describe the country north of Greece (FYROM) and its people who are mainly Slavs and Albanians because the use of these terms by a non-Greek country/culture is an assault on our Macedonian cultural identity and name that have been part of the Greek world and history for over 2500 years. An interesting example that can serve as an analogy to the Greek cultural Macedonian identity is that of the Bavarians. The Bavarians are culturally Bavarian. Ethnologically and linguistically however they are Germans and no one in the world denies their obvious identity. Could anyone find it acceptable if a state (neighboring to Germany) assumes the name of “Republic of Bavaria”, renames itself the “Bavarian nation”, and claims that non-Germans could constitute a Bavarian minority in Bavaria? The principle of self-determination should not deprive the established determination of others.

Under no circumstances should the international community and the international legal system allow any interference with the cultural and historic identity belonging to another nation for millennia. No one should be allowed to use a term ethnologically that belongs to another nation culturally and historically for centuries. In our case it should be perceived as an obvious attempt to appropriate everything Macedonian from us-the rightful inheritors-and extinguish our human right to our Macedonian identity.

By carelessly using the name “Macedonia”, Germany seems to be taking sides in a political conflict that is insulting to all Greeks and is in defiance of the UN’s decision on the matter. In addition, with respect to FYROM’s historical revisionism as a means to establish an identity in the modern world, 371 scholars from universities and academic centers worldwide, including Germany’s best institutions, declared the Greekness of Macedonia and of Alexander the Great. [1] Even former President of the FYROM Kiro Gligorov publicly admitted “We are Slavs who came to this area in the sixth century…we are not descendants of the ancient Macedonians, we have no historical or cultural relation with them.” [2]

It is offensive to us that the Chancellor of Germany, an EU State, unconsciously identifies the FYROM Slavs with the ancient Macedonians based on quasi-scientific historical, linguistic or ethnogenetic theories which scientifically are viewed with ridicule.

Your Excellency, please accept the expression of our highest consideration.

Sincerely,

Pan-Macedonian Association USA- Kostas Hatzistefanidis – President

Pan-Macedonian Association of Australia – Dimitris Minas – President

Pan-Macedonian Association of Canada-Haralmpos Moutousidis- President

Pan-Macedonian Association of Europe-Archimandrite Dr. Panteleimon Tsormpatzoglou-President

Macedonian Chapters of Africa-Amyntas Papathanasiou-President

 

Α) Associations from the regions of West, Central and East Macedonia in Hellas:

• Association of Edessa’s citizens “Ion Dragoumis”
• Association of Macedonian Veteran Descendants of Edessa and Almopia
• Folklore Society of Pella Prefecture
• Association of Edessa’s Friends of Antiquities “The Timenides”
• Cultural Association “Edessa’s Book friends”
• Association of “Macedonian Cultural Home” of Aridaia
• Association of “Friends of Macedonian Cultural Tradition” of Almopia
• Educational association of Ida Eksaplatanos “Ion Dragoumis”
• Historical and Folklore Society of Giannitsa “Filippos”
• Macedonian Dance and Cultural Association “Amyntas” of Kalyvia
• Educational and Environmental Club of Pella “Ancient Pella”
• Cultural association of Kato Grammatiko “Patriarchis Xrysanthos”
• Community of Letters and Arts of Kozani Prefecture
• Educational Association of Florina “Aristotle”
• Cultural association Ethniko-Kratero- Agia Paraskevi of Florina “Alexander the Great”.
• Cultural Associaton “Elpida Melitis”of Florina.
• Cultural Association Sitarias of Florina
• Pan-Macedonian Assosiation of the Macedonian Struggle – Thessaloniki
• Pan- Hellenic Association of Macedonian Veteran Descendants “Pavlos Mellas”
• Pan-Hellenic Cultural Society “Makednos” Thessaloniki
• Federation of Western Macedonian Associations of Thessaloniki (includes 72 chapters)
• “Omada 21”(Team 21) Macedonia – Thrace
• Cultural and Educational Society in Arnaia-Chalkidiki
• Macedonian Artistic Society of Kilkis “Art”
• Society for Study and Research of the History of Serres
• Youth Educational Chapter of Arnissa
• Educational-Cultural Chapter Lefkadion “St. Paraskevi”
• Chapter of Startsovites & Friends “St. Minas” New Petritsi – Serres

 

B) Associations from the part of historical Macedonia in F.Y.R.O.M.

• Association of people from Monastiri (Bitola) of Thessaloniki “Karteria”

 

C) Associations from the rest of Greece:

• Pan-Macedonian Confederation in Athens
• Federation of Western Macedonian Associations in the prefecture of Attiki
• Confederation of Macedonians in the area of Attica
• Association “Alexander Filippou Greek Macedon”
• Macedonian & Thracian Association of Papagou and Holargou –Athens
• Association of Women from Thessaloniki in Athens

 

[1] Macedonia-Evidence: http://macedonia-evidence.org/obama-letter.html

[2] http://www.youtube.com/watch?v=uA3kwC2YTq4

 

Please also note: Robin Lane Fox during the groundbreaking ceremony, titled From Hercules to Alexander the Great-Treasures from the Royal Capital of Macedon at the Ashmolean Museum, said: “Macedonia was a Greek-speaking kingdom in northern Greece and if Greece’s neighboring state insists that Macedonia is located there, they display ignorance and their position is absurd. It’s like saying Oxford is located in Belarus”. http://www.ashmolean.org/exhibitions/heracles/eating/

Cc Mr. Stavros Lamprinidis – Minister of Foreign Affairs

Mr. Antonis Samaras – President of Nea Democratia

Ms Aleka Paparriga – President of the Communist Party

Mr. George Karatzaferis – President of LA.O.S

Mr. Alexis Tsipras – President of K. O. SYRIZA and Synaspismos

Members of the Greek Parliament

Θράκη – Μουσουλμάνοι ή «Τούρκοι»;

Διονύσιος Κ. Καραχάλιος, Δικηγόρος– πρώην Νομάρχης Ροδόπης

16/10/2003

Η παρουσία της μουσουλμανικής μειονότητας στην Θράκη είναι αποτέλεσμα των ρυθμίσεων της Συνθήκης της Λωζάννης και, ειδικότερα, της εξαιρέσεώς της από την συμφωνηθείσα υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών, με αντιστάθμισμα την αντίστοιχη εξαίρεση των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως, της Ίμβρου και της Τενέδου.

Το κείμενο της σχετικής συμβάσεως, που υπεγράφη στις 30 Ιανουαρίου 1923, στο πλαίσιο των συζητήσεων της Συνδιασκέψεως της Λωζάννης, αναφέρει ρητώς, ως εξαιρουμένους από την συμφωνηθείσα ανταλλαγή, αφ’ ενός μεν τους Έλληνες κατοίκους της Κωνσταντινουπόλεως, αφ’ ετέρου δε τους Μουσουλμάνους κατοίκους της Δυτικής Θράκης. Κατά δε το άρθρο 2 της ιδίας συμβάσεως, «Θέλουν θεωρηθεί ως Μουσουλμάνοι κάτοικοι της Δυτικής Θράκης πάντες οι Μουσουλμάνοι οι εγκατεστημένοι στην περιοχή ανατολικώς της μεθορίου γραμμής της καθορισθείσης το 1913 δια της Συνθήκης του Βουκουρεστίου». Εξ άλλου, η Συνθήκη της Λωζάννης, στο τμήμα των διατάξεών της που καθορίζουν την θεσμοθετούμενη, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, «Προστασία των Μειονοτήτων» (άρθρα 37 – 45), αναφέρεται ρητώς στις «ευρισκόμενες στην Ελλάδα μουσουλμανικές μειονότητες».

Το καθεστώς μειονοτικής προστασίας, που καθιερώθηκε στην Λωζάννη, στηρίζεται σε τρεις (3) βασικές αρχές : της αμοιβαιότητας, της πληθυσμιακής ισορροπίας και του θρησκευτικού χαρακτήρα των μειονοτήτων.

Η αρχή της αμοιβαιότητας επέβαλε στην Τουρκία, με βάση τα άρθρα 37 – 44 της Συνθήκης, σειρά υποχρεώσεων για την προστασία των γλωσσικών, θρησκευτικών και εκπαιδευτικών δικαιωμάτων των Ελληνορθοδόξων της Τουρκίας, η τήρηση των οποίων αποτελεί, κατά το γράμμα και το πνεύμα του άρθρο 45, την προϋπόθεση για την προστασία των αντιστοίχων δικαιωμάτων των Μουσουλμάνων της Θράκης.

Η αρχή της πληθυσμιακής ισορροπίας των εκατέρωθεν μειονοτήτων, επέβαλε την υποχρέωση διατηρήσεως της αριθμητικής ισότητας των δύο πληθυσμιακών ομάδων (Ελλήνων – Μουσουλμάνων), ως βάση για την πλήρη εφαρμογή του εγκαθιδρυουμένου καθεστώτος μειονοτικής προστασίας.

[pullquote]Η από τουρκικής πλευράς επιχειρούμενη ομογενοποίηση των τριών εθνοτικών ομάδων της μειονότητας (Τουρκογενών, Πομάκων, Αθιγγάνων) υπό την σημαία του «τουρκισμού», συνιστά κατάφορη παραβίαση των μειονοτικών δικαιωμάτων, των οποίων την προστασία υποτίθεται ότι ευαγγελίζεται και διεκδικεί η γειτονική χώρα[/pullquote]Τέλος, η αρχή του θρησκευτικού χαρακτήρα των μειονοτήτων, που στερείται αντικειμένου για την ελληνική πλευρά, αφού είναι δεδομένη η κοινή ορθόδοξη ταυτότητα του Ελληνικού πληθυσμού της Κωνσταντινουπόλεως, εξέφρασε συγκεκριμένη απαίτηση της τουρκικής πλευράς. Στις 15.12.1922, ο αντιπρόεδρος της τουρκικής αντιπροσωπείας στη Συνδιάσκεψη δήλωσε, στην υποεπιτροπή μειονοτήτων, ότι η Τουρκία, σε εφαρμογή της οθωμανικής θεωρίας περί μιλέτ, δεν δέχεται την χρησιμοποίηση του όρου «φυλετική μειονότητα» και επέμεινε στον θρησκευτικό χαρακτήρα των μειονοτήτων.

Δηλαδή, σε αντίθεση με την, υπαγορευόμενη από τις επιδιώξεις και την προπαγάνδα της Άγκυρας, σημερινή χρήση του όρου «τουρκική μειονότητα», η σαφής θρησκογενής υπόσταση, που οι συμφωνίες της Λωζάννης απέδωσαν στον μουσουλμανικό πληθυσμό της Δυτικής Θράκης, υπήρξε αποτέλεσμα της αδιάλλακτης εμμονής της τουρκικής πλευράς. Τούτο δε συνέβη διότι, η θεωρητική χρήση του ισλαμισμού ως μορφοποιού παράγοντα κοινωνικής συνοχής, κρίθηκε, από την πλευρά των γειτόνων μας, ως η πλέον ενδεδειγμένη για τον προσδιορισμό των μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης, την κατοχύρωση των ιδιαιτεροτήτων τους και την επιδιωκόμενη διασφάλιση της προστασίας των δικαιωμάτων τους. Η κοινή πίστη, που υπαγόρευε την κοινή στάση απέναντι στη ζωή, την αποδοχή συγκεκριμένων και αμετάβλητων αξιών και αρχών και, τελικά, διαμόρφωνε την εν γένει κοινωνική συγκρότηση των μειονοτικών πληθυσμών της περιοχής, ανταποκρινόταν πλήρως στην τότε ισχύουσα ιστορική συγκυρία. Το γεγονός ότι, ακόμη και μετά την επικράτηση των «Νεοτούρκων» και πάντως, οπωσδήποτε και μετά την υπογραφή των Συμφωνιών της Λωζάννης, ο ισλαμισμός εξακολουθούσε να αναγνωρίζεται ως επίσημη θρησκεία του τουρκικού κράτους, υποδηλώνει ότι, η επιλογή του θρησκευτικού στοιχείου ως συνεκτικού κρίκου των Μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης, εξυπηρετούσε απόλυτα τις τότε διαθέσεις της κεμαλικής Τουρκίας. Ο παραμερισμός του φυλετικού στοιχείου για τον προσδιορισμό των Μουσουλμάνων της Θράκης επιβεβαιώθηκε, αργότερα, από την Μεικτή Επιτροπή για την ανταλλαγή των πληθυσμών, η οποία αποφάνθηκε, στις 31 Μαΐου 1927, ότι, στην ερμηνεία του όρου «μουσουλμανική θρησκεία», του άρθρου 1 της συμβάσεως της Λωζάννης, «δεν λαμβάνεται υπ’ όψη η φυλή» .

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, η απόφαση της ανταλλαγής των πληθυσμών υπήρξε ρωμαλέα, παρ’ ότι ο Βενιζέλος επικρίνεται διότι, κατά μια άποψη, θέλησε να εξυπηρετήσει περισσότερο τα συμφέροντα του ελληνικού κράτους και λιγότερο των προσφύγων. Εν τούτοις, υπαγορευόταν από την ψυχρή, όσο και ψύχραιμη αποτίμηση της συγκεκριμένης πραγματικότητας, σύμφωνα με την οποία το μεγαλύτερο τμήμα των Ελλήνων της Μικράς Ασίας είχε ήδη εγκαταλείψει τις εστίες του, κυρίως υπό το κράτος των απροκάλυπτων και εκβιαστικών απειλών του Κεμάλ, που είχε δώσει προθεσμία ενός μόλις μήνα για την καθολική εκκένωση της Μ. Ασίας από τους χριστιανούς, Έλληνες και Αρμενίους.

Αν όμως η ανταλλαγή των πληθυσμών υπαγορεύθηκε από τα τετελεσμένα γεγονότα και τις αναγκαιότητες της εποχής, το ανασφαλές υπόβαθρό της θα είχε την ευκαιρία να το διαπιστώσει ο Ελληνισμός στις επόμενες δεκαετίες. Όπως παρατηρεί ο Μαρκεζίνης, η διαφορετική σύσταση των πληθυσμών καθιστούσε την δια των αριθμών απεικόνιση της εκατέρωθεν ισορροπίας, κυριολεκτικά μαγική εικόνα. Διότι, πράγματι, οι αριθμητικά ισοδύναμοι ανταλλαγέντες πληθυσμοί, δεν ήσαν ισοδύναμοι από κοινωνικής και οικονομικής απόψεως. Τεράστια διαφορά χώριζε τον ακμάζοντα Ελληνισμό της Κωνσταντινουπόλεως, από την αγροτική και ως επί το πλείστον αμόρφωτη μάζα των Μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης. Το γεγονός αυτό προκαθόρισε, κατά τρόπον δραματικό για τα συμφέροντα του Ελληνισμού, την μοίρα των ανταλλαγέντων πληθυσμών, αφού οι μεν Έλληνες υπήρξαν στόχος, οι δε Μουσουλμάνοι οχυρό. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις οι Τούρκοι διατήρησαν την απόλυτη πρωτοβουλία των χειρισμών. Στην Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο εξόντωσαν, συστηματικά και αδίστακτα, τον Ελληνισμό, ενώ στην Δυτική Θράκη μετέτρεψαν την Μουσουλμανική Μειονότητα σε όχημα των επεκτατικών τους διαθέσεων. Οι ελληνικές αντιδράσεις υπήρξαν περιορισμένες, αναποτελεσματικές και συνέβαλαν αποφασιστικά στην πλήρη, προς όφελος της Τουρκίας, ανατροπή των ισορροπιών, στις οποίες, εν τούτοις, απέβλεπαν και η σύμβαση ανταλλαγής των πληθυσμών και η Συνθήκη της Λωζάννης. Στην πράξη δηλαδή, κυριολεκτικά εξαφανίσθηκαν, υπό το βάρος της μεθοδικής, ολοκληρωτικής και απάνθρωπης πολιτικής των γειτόνων μας, οι δύο, από τις τρεις προαναφερθείσες αρχές της Συνθήκης της Λωζάννης, αυτές της αμοιβαιότητας και της πληθυσμιακής ισορροπίας. Απομένει ο θρησκευτικός χαρακτήρας των μειονοτήτων, που, αφού εξυπηρέτησε την εδραίωση του ψυχικού δεσμού των Μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης με την ομόθρησκη γείτονα, παραβλέπεται σήμερα, με την συνήθη δολιότητα και στο πλαίσιο, πάντοτε, των στρατηγικών επεκτατικών επιλογών της νεοκεμαλικής Τουρκίας. Και βέβαια υπό την, επίσης συνήθη, ανοχή, μακαριότητα ή αφέλεια ενός καταστρεπτικού για τα συμφέροντα της χώρας «προοδευτικού» πλέγματος πολιτικών και διανοουμένων, που μονίμως ερμηνεύουν την ανάγκη προστασίας των συμφερόντων του Ελληνισμού και την εθνική εγρήγορση, ως εκδηλώσεις αντιδραστικής ιδεολογίας και ξεπερασμένου πατριωτισμού.

Το εγγενές «μειονέκτημα» της ελληνικής πλευράς, πέρα από την ιδιόρρυθμη κατάσταση, που έχουν διαμορφώσει στην Θράκη η εξέλιξη των γεγονότων και η σημερινή πραγματικότητα, έγκειται στις παραμέτρους που επιβάλλει το διαμορφούμενο διεθνές πλαίσιο προστασίας των μειονοτήτων.

Σύμφωνα λοιπόν με τις σύγχρονες αντιλήψεις, στο χώρο του Διεθνούς Δικαίου, η λυδία λίθος της προστασίας των μειονοτήτων είναι το δικαίωμα αυτό-προσδιορισμού της μειονότητας, δηλαδή η προσωπική ελευθερία του «ανήκειν». Η πανηγυρική επιβεβαίωση αυτής της αντιλήψεως εδράζεται στο Καταληκτικό Κείμενο της Συνδιασκέψεως της ΔΑΣΕ, στην Κοπεγχάγη (29.6.1990), όπου ρητώς ορίζεται ότι, «το να ανήκει κανείς σε μια (εθνική) μειονότητα είναι ζήτημα που αναφέρεται στην προσωπική του επιλογή» (άρθρο 32.6). Ως συνέπεια αυτής της αντιλήψεως διαμορφώνεται μια σειρά νομικών υποχρεώσεων και ηθικών δεσμεύσεων, οι κυριότερες των οποίων είναι οι εξής:

· Η ύπαρξη μιας μειονότητας δεν είναι (πλέον) το αποτέλεσμα της αναγνωρίσεώς της από κάποιο συμβατικό κείμενο, αλλά η συνισταμένη της συλλογικής διεκδικητικής επιθυμίας μιας ομάδας ατόμων να αυτοπροσδιορισθεί ως μειονότητα, με βάση κάποια κοινά πρωτογενή χαρακτηριστικά (φυλή, θρησκεία, γλώσσα, παράδοση κλπ.)

[pullquote]Στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα είναι αποκαλυπτικό των προθέσεών της ότι, η γειτονική χώρα αποδίδει χαρακτηριστικά κοινής εθνοφυλετικής καταγωγής στους Μουσουλμάνους της Θράκης, οι οποίοι στην πραγματικότητα στερούνται αυτών των προϋποθέσεων και, ταυτόχρονα, αρνείται την αναγνώριση αυτής της ιδιαιτερότητας στους Κούρδους, που αποδεδειγμένα αποτελούν μειονότητα με ιδιαίτερη φυλετική, γλωσσική και πολιτισμική προέλευση. [/pullquote]· Η έννοια της προστασίας της μειονότητας δεν περιορίζεται στην εξασφάλιση των συνταγματικών προϋποθέσεων, που κατοχυρώνουν την ίση μεταχείριση των μειονοτικών έναντι του λοιπού πληθυσμού της δεδομένης χώρας, αλλά επιβάλλει και την εξασφάλιση διαφορετικής μεταχειρίσεως προκειμένου να ικανοποιηθεί η απόλαυση δικαιωμάτων, που απορρέουν από την ιδιαιτερότητα της μειονότητας σε σχέση με την πλειονότητα της χώρας αυτής.

· Η συλλογική συνείδηση της ιδιαιτερότητας, που διαφοροποιεί την (μειονοτική) ομάδα και η εκδήλωση της κοινής βουλήσεως των ατόμων που την απαρτίζουν να διατηρηθεί ως μειονότητα, δικαιολογούν και επιτρέπουν την εκδήλωση, από μέρους της, σειράς πρωτοβουλιών και ενεργειών, που αποβλέπουν στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της και την διασφάλιση των δικαιωμάτων της και της εν γένει προστασίας της (π.χ. ίδρυση σωματείων ή συλλόγων, δημιουργία αντιπροσωπευτικού οργάνου ή πολιτικού κόμματος κλπ.)

· Η αρχή της αμοιβαιότητας είναι ασυμβίβαστη με την έννοια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η δημοκρατική φύση του πολιτεύματος μιας χώρας συνεπάγεται de facto και de jure την αποδοχή την ανοχή και την προστασία της μειονότητας, που ζει στο έδαφός της.

· Η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν ανάγεται πλέον στην εσωτερική δικαιοδοσία των κρατών και πάντως η περί αυτών συζήτηση και η ενέργεια αρμοδίων διεθνών οργάνων δεν αποτελεί επέμβαση στην εσωτερική δικαιοδοσία των κρατών. Η δε έννοια της εσωτερικής δικαιοδοσίας (ή, επί το πομπωδέστερο, η μη ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις των κρατών) συνεχώς συρρικνώνεται.

Με αυτά τα δεδομένα η μέχρι σήμερα ελληνική επιχειρηματολογία, στηριζομένη κυρίως, στην άρνηση παραδοχής της υπάρξεως εθνικής μειονότητας, και μάλιστα τουρκικής, όπως την θέλουν η Τουρκία αλλά και τα, καθοδηγούμενα, απροκάλυπτα, από αυτήν, ακραία στοιχεία της ίδιας της μειονότητας, εμφανίζεται, κατ’ αρχήν, ως ασθενής. Η επίκληση, εξ άλλου, της αρχής της αμοιβαιότητας, πέραν του ότι έχει πλέον καταστεί άνευ ουσιώδους αντικειμένου, εξ αιτίας της δραματικής συρρικνώσεως του ελληνικού στοιχείου της Τουρκίας, δεν αποτελεί, υπό το φως των συγχρόνων αντιλήψεων, λόγο αίροντα την υποχρέωση σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ιδίως μάλιστα για μια δημοκρατική και ευνομούμενη χώρα όπως η Ελλάδα. Το ίδιο ισχύει και για την περίπτωση επικλήσεως της Συνθήκης της Λωζάννης, η οποία εξασφαλίζει κυρίως την προστασία της θρησκείας και της γλώσσας των μουσουλμάνων της Θράκης, χωρίς τούτο να σημαίνει ότι εξαντλείται στην τήρηση αυτής της Συνθήκης η υποχρέωση προστασίας της μειονότητας. Τέλος, η επίκληση της περιφρονήσεως, που επιδεικνύει η Τουρκία ως προς τα μειονοτικά και εν γένει τα ανθρώπινα δικαιώματα, ανεξαρτήτως της δεδομένης και αποδεδειγμένης βασιμότητας της σχετικής επιχειρηματολογίας, δεν ισοσκελίζει την ενδεχόμενη αντίστοιχη συμπεριφορά και δεν επιτρέπει (ακόμη και για λόγους ηθικούς, κοινωνικούς και πολιτισμικούς) την οποιαδήποτε σκέψη απομιμήσεως καταδικαστέων προτύπων.

Όμως, το διαμορφούμενο, κατά τα ανωτέρω, πλέγμα διεθνούς προστασίας των μειονοτήτων, κάθε άλλο παρά επιτρέπει την καταχρηστική άσκηση των μειονοτικών δικαιωμάτων και την ασύδοτη δράση και συμπεριφορά μειονοτικών ομάδων, όταν μάλιστα είναι προφανής η εξυπηρέτηση στόχων προδήλως υπαγορευομένων από εξωγενείς παράγοντες.

Η από τουρκικής πλευράς επιχειρούμενη ομογενοποίηση των τριών εθνοτικών ομάδων της μειονότητας (Τουρκογενών, Πομάκων, Αθιγγάνων) υπό την σημαία του «τουρκισμού», συνιστά κατάφορη παραβίαση των μειονοτικών δικαιωμάτων, των οποίων την προστασία υποτίθεται ότι ευαγγελίζεται και διεκδικεί η γειτονική χώρα. Έστω και αν το κυρίαρχο αριθμητικά στοιχείο της μειονότητας είναι οι Τουρκογενείς μουσουλμάνοι, που διευρύνουν συνεχώς την επιρροή τους, εκμεταλλευόμενοι τα σφάλματα της ελληνικής πολιτείας και ενισχυόμενοι από την ασύδοτη και ανεξέλεγκτη δράση του τουρκικού Προξενείου, η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης δεν αποτελεί μια κλειστή ομάδα, με δεδομένη εθνική ταυτότητα, αλλά μια ανοικτή πολυδιάστατη συσσωμάτωση με επάλληλες ταυτότητες. Συνεπώς, η εξομοίωση τριών, σαφώς διακρινομένων από φυλετικής, γλωσσικής και πολιτισμικής απόψεως, εθνοτικών ομάδων και η υπαγωγή τους στην τουρκική, είναι επικίνδυνη και κατακριτέα για δύο λόγους:

Πρώτον διότι συνιστά, αυτή καθ’ εαυτή παραβίαση των μειονοτικών δικαιωμάτων των Πομάκων και των Αθιγγάνων, που, ανιστόρητα και αυθαίρετα, χαρακτηρίζονται συλλήβδην ως «Τούρκοι» και,

 δεύτερον, διότι, με αυτόν τον τρόπο, εμμέσως πλην σαφώς, αποκαλύπτεται το αλυτρωτικό πνεύμα, που επιχειρεί να ενσταλάξει η Τουρκία στη συνείδηση των μουσουλμάνων της Θράκης.

Το γεγονός ότι, μερίδα των Πομάκων ή των Αθιγγάνων της περιοχής αυτοπροσδιορίζονται σήμερα ως «Τούρκοι», δεν αναιρεί την προαναφερομένη διαπίστωση, αφού η επιλογή της εθνικής μειονότητας, στην προκειμένη περίπτωση, δεν είναι προϊόν ελεύθερης βουλήσεως, όπως ρητώς απαιτεί το άρθρο 3 παρ.1 της Συμβάσεως-Πλαισίου για την προστασία των εθνικών μειονοτήτων, που υιοθέτησε το Συμβούλιο της Ευρώπης το 1995, αλλά αποτέλεσμα καταπιεστικής επιρροής, που ασκείται στην μειονότητα της Θράκης από ακραία στοιχεία, απολύτως ελεγχόμενα και κατευθυνόμενα από την Τουρκία, μέσω του Προξενείου της στην Κομοτηνή.

Αυτή η σαφής και ποικιλοτρόπως εκδηλουμένη τάση της Τουρκίας, να εκμεταλλεύεται την μειονότητα για την εξυπηρέτηση στόχων, που ουδεμία σχέση έχουν με την πολιτική, κοινωνική και οικονομική θέση των μουσουλμάνων, αντιστρατεύεται ευθέως σειρά διεθνών κειμένων, τα οποία συνθέτουν το πλέγμα προστασίας των μειονοτικών δικαιωμάτων. Επειδή δε η μειονότητα ζει, δρα και αναπτύσσεται στο πλαίσιο της έννομης τάξεως της χώρας εγκαταστάσεώς της, είναι αυτονόητο ότι, έχουν πλήρη εφαρμογή και οι διατάξεις οι οποίες ρυθμίζουν τα δικαιώματα, αλλά και τις αντίστοιχες υποχρεώσεις του συνόλου των ατόμων που συναπαρτίζουν τον πληθυσμό του συγκεκριμένου κράτους.

 Έτσι, π.χ. το άρθρο 30 της Οικουμενικής Διακηρύξεως των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (1948) απαγορεύει την καταχρηστική άσκηση των ατομικών δικαιωμάτων και υποδηλώνει πως τα ακραία όρια της ασκήσεως ενός δικαιώματος υπερβαίνονται, όταν προσβάλλονται τα δικαιώματα του πλησίον. Επίσης, το άρθρο 29 παρ.1 της ίδιας διακηρύξεως αναφέρει ότι, «το άτομο έχει υποχρεώσεις προς την κοινότητα, μέσα στην οποία μόνο είναι δυνατή η ελεύθερη και πλήρης ανάπτυξη της προσωπικότητά του». Η φράση επαναλαμβάνεται στο προοίμιο των δύο Συμφώνων των Ηνωμένων Εθνών του 1966: το Διεθνές Σύμφωνο Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων και το Διεθνές Σύμφωνο Οικονομικών, Κοινωνικών και Πολιτιστικών Δικαιωμάτων. Επί πλέον στο πρώτο από τα προαναφερθέντα Σύμφωνα, ρητώς μνημονεύονται (άρθρο 5) και τα άτομα, ως αποδέκτες της απαγορεύσεως της καταχρηστικής ασκήσεως των δικαιωμάτων, ενώ, εκ παραλλήλου η απαγόρευση επικεντρώνεται στον έλεγχο του σκοπού (Objective) της ασκήσεως μιας δραστηριότητας (Activity). Με βάση την ρητή αυτή απαγόρευση είναι προφανές ότι, εάν η άσκηση μιας δραστηριότητας γίνεται για σκοπό διαφορετικό από εκείνον για τον οποίο αναγνωρίζεται το αντίστοιχο δικαίωμα, μέσα σε μια δημοκρατική κοινωνία, τότε, χωρίς να πλήττεται το δικαίωμα, η συγκεκριμένη δραστηριότητα είναι παράνομη. Κατά συνέπεια, είναι απολύτως νόμιμη η ίδρυση ενός σωματείου από μέλη της μειονότητας για την επιδίωξη σκοπών επιτρεπομένων από την ελληνική έννομη τάξη, αλλά ασφαλώς απαγορεύεται η άσκηση δραστηριοτήτων ξένων προς το πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται η ανεγνωρισμένη δράση του σωματείου αυτού, όπως π.χ. η επιλογή του Μουφτή ή η άρνηση αποδοχής των προσφερομένων από την ελληνική πολιτεία σχολικών βιβλίων.

Η έξαρση του ενδιαφέροντος για την θέση των μειονοτήτων, που εκδηλώθηκε ποικιλοτρόπως, ιδίως μετά την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων, εξειδίκευσε το πλαίσιο της προστασίας τους, με αποτέλεσμα στις γενικότερες διατάξεις περί προστασίας των ανθρωπίνων και ατομικών δικαιωμάτων να προστεθούν ειδικές ρυθμίσεις αποκλειστικώς αναφερόμενες στις μειονότητες. Η Τουρκία επιχειρεί να εκμεταλλευθεί, πάντοτε υπέρ των δικών της επιδιώξεων, αυτό το «ευνοϊκό» για τις μειονότητες κλίμα επικαλούμενη, επιλεκτικά και κατά το συμφέρον της πάντοτε, την ανάγκη σεβασμού των δικαιωμάτων των «Τούρκων»-Μουσουλμάνων της Θράκης, τα οποία, κατά την άποψή της, παραβιάζονται από την Ελλάδα.. Στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα είναι αποκαλυπτικό των προθέσεών της ότι, η γειτονική χώρα αποδίδει χαρακτηριστικά κοινής εθνοφυλετικής καταγωγής στους Μουσουλμάνους της Θράκης, οι οποίοι στην πραγματικότητα στερούνται αυτών των προϋποθέσεων και, ταυτόχρονα, αρνείται την αναγνώριση αυτής της ιδιαιτερότητας στους Κούρδους, που αποδεδειγμένα αποτελούν μειονότητα με ιδιαίτερη φυλετική, γλωσσική και πολιτισμική προέλευση.

Ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο ο τούρκος αντιπρόσωπος, κατά τη συζήτηση του Σχεδίου Συμβάσεως για την προστασία των μειονοτήτων από την «Επιτροπή της Βενετίας», πολέμησε με φανατισμό τον υιοθετηθέντα ορισμό της μειονότητας, που «αυτοματοποιεί» την αναγνώρισή της, εφ’ όσον συγκεντρώνει τέσσαρες προϋποθέσεις:

 Iδιαίτερα χαρακτηριστικά (εθνικά, θρησκευτικά ή γλωσσικά), διαφοροποίηση σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό, θέληση μειονοτικής ταυτότητας, ιθαγένεια του κράτους εγκαταστάσεως. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι σε κάθε ευκαιρία (π.χ. Διάσκεψη για την Ανθρώπινη Διάσταση, Κοπεγχάγη 1990, Συνάντηση της Γενεύης του 1991 και του Ελσίνκι 1992) η Τουρκία δηλώνει ότι ο όρος «εθνικές μειονότητες» καλύπτει μόνον ομάδες, το καθεστώς των οποίων έχει αναγνωρισθεί βάσει διμερών ή πολυμερών συμφωνιών από την ίδια!

Στο προαναφερθέν Σχέδιο, που η ολομέλεια της Επιτροπής της Βενετίας υιοθέτησε, τον Φεβρουάριο του 1991, περιέχονται διατάξεις σχετικές με τις υποχρεώσεις των μειονοτήτων (άρθρα 1 παρ 2 & 3, 15). Ειδικότερα:

· απαγορεύεται κάθε αποσχιστική κίνηση εκ μέρους των μειονοτήτων. Η θέση των μειονοτήτων είναι εξ ορισμού μέσα στο κράτος στο οποίο ζει.

· Στα μέλη των μειονοτήτων δεν εφαρμόζεται μόνον η ισότητα ως προς τα δικαιώματα, αλλά και η ισότητα ως προς τις υποχρεώσεις. Τούτο σημαίνει ότι οι ανήκοντες στην μειονότητα οφείλουν να εκπληρώνουν νομιμοφρόνως (loyalement) όλες τις υποχρεώσεις που βαρύνουν κάθε υπήκοο του κράτους στο οποίο ζουν.

· Κατά την άσκηση των δικαιωμάτων τους οι μειονότητες οφείλουν να σέβονται την εθνική νομοθεσία, καθώς και τα δικαιώματα των άλλων και ιδιαίτερα τα δικαιώματα της πλειονότητας.

Στο ίδιο πνεύμα κινείται και η Σύμβαση-Πλαίσιο για την προστασία των εθνικών μειονοτήτων του Συμβουλίου της Ευρώπης (1995), που έστω και αν δεν έχει, κατά την ελληνική θέση, πεδίο εφαρμογής για την μουσουλμανική μειονότητα, αποτυπώνει τις κρατούσες αντιλήψεις στον χώρο του διεθνούς δικαίου και οριοθετεί το πλαίσιο αναπτύξεως της σχετικής επιχειρηματολογίας από ελληνικής πλευράς.

Ειδικότερα, το άρθρο 20 της Συμβάσεως-Πλαισίου ορίζει ότι, «Κατά την άσκηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που απορρέουν από τις αρχές που εξαγγέλλονται στην παρούσα Σύμβαση-Πλαίσιο, τα πρόσωπα που ανήκουν σε εθνικές μειονότητες σέβονται την εθνική νομοθεσία και τα δικαιώματα των άλλων, ιδίως δε των προσώπων που ανήκουν στην πλειονότητα ή σε άλλες εθνικές μειονότητες».

Επίσης, το άρθρο 21 ορίζει ότι, « Καμία από τις διατάξεις της παρούσης συμβάσεως-Πλαισίου δεν μπορεί να ερμηνευθεί κατά τρόπο συνεπαγόμενο οποιοδήποτε δικαίωμα για κάποιο άτομο να επιδοθεί σε δραστηριότητα ή να εκτελέσει πράξεις αντίθετες προς τις θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου και κυρίως την κυριαρχική ισότητα, την εδαφική ακεραιότητα και την πολιτική ανεξαρτησία των κρατών».

Συνεπώς υφίσταται διττή υποχρέωση, για εκείνους που αυτοαποκαλούνται «Τούρκοι», έναντι της ελληνικής πολιτείας, της οποίας είναι υπήκοοι: Από την μια πλευρά η υποχρέωση σεβασμού της εθνικής νομοθεσίας και των δικαιωμάτων των τρίτων προσώπων που ανήκουν στην πλειονότητα, από την άλλη δε πλευρά, η υποχρέωση αποχής από κάθε δραστηριότητα, που έρχεται σε αντίθεση προς θεμελιώδεις αρχές που διέπουν, στο διεθνές πεδίο, την ασφάλεια του κράτους.

Επί πλέον το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού, που κατοχυρώνεται με το άρθρο 3 παρ. 1 της Συμβάσεως-Πλαισίου, δεν επιτρέπει την υποχρεωτική ταύτιση ενός ατόμου με την ομάδα στην οποία, με βάση τα κοινά αντικειμενικά χαρακτηριστικά, ανήκει. Η ομάδα δεν μπορεί να εξαναγκάσει τα μέλη της να αφομοιωθούν σ’ αυτή, αφού το δικαίωμα στην διαφορά λειτουργεί όχι μόνο σε σχέση με την πλειονότητα, αλλά και στο εσωτερικό της ίδιας της μειονοτικής ομάδας. Αυτονόητο είναι ότι, τούτο, πολύ περισσότερο, ισχύει στην περίπτωση των Πομάκων και των Αθιγγάνων, που λόγω καταγωγής (φυλετικής, γλωσσικής, πολιτισμικής) διαφοροποιούνται πλήρως από τους Τουρκογενείς Μουσουλμάνους της Θράκης.

Εξ άλλου το υποτιθέμενο ενδιαφέρον της Τουρκίας για την μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, το οποίο, με βάση τις σύγχρονες αντιλήψεις, θεωρείται θεμιτό και δεν εκλαμβάνεται ως ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας, δεν μπορεί να είναι ανεξέλεγκτο και απεριόριστο, σε βαθμό που να μετατρέπεται, όπως πράγματι συμβαίνει από πλευράς γείτονος, σε στοιχείο επιθετικής εξωτερικής πολιτικής σε βάρος της χώρας μας. Το άρθρο 2 της Συμβάσεως-Πλαισίου ρητώς ορίζει ότι, οι διατάξεις της «…θα εφαρμοσθούν με καλή πίστη, πνεύμα κατανοήσεως και ανεκτικότητας, καθώς επίσης με σεβασμό των αρχών της καλής γειτονίας, των φιλικών σχέσεων και της συνεργασίας, μεταξύ των κρατών».

Το διαμορφούμενο πλαίσιο προστασίας των μειονοτήτων, αλλά και το πλέγμα των ρυθμίσεων που καθορίζει της υποχρεώσεις των τελευταίων έναντι της πλειονότητας και του κράτους εγκαταστάσεώς τους, ανεξαρτήτως της νομικής τους ισχύος, εμπεριέχουν πολιτική και ηθική δέσμευση ανάλογη του βαθμού δημοκρατικότητας των ενδιαφερομένων μερών.

 Η εκ μέρους της Τουρκίας συστηματική περιφρόνηση των υποχρεώσεων αυτής της μορφής και η, εκ διαμέτρου αντίθετη, προβολή παραλόγων αξιώσεων και αβασίμων διεκδικήσεων δεν πρέπει να καταλήγει, εξ αιτίας της αδράνειας ή της ελλείψεως προπαρασκευής και ετοιμότητας, στην ουσιαστική αποδυνάμωση των θέσεών μας και την συνακόλουθη εδραίωση των απαραδέκτων επιδιώξεων της γειτονικής χώρας.

Η Τουρκία εγείρει διαρκώς θέμα μειονότητας στη Θράκη για τρεις κυρίως λόγους:

Ο πρώτος είναι στρατηγικής σημασίας και, όπως ήδη έχει αναφερθεί, ανάγεται στην κεμαλική υποθήκη περί μελλοντικής υπαγωγής της περιοχής στα όρια του τουρκικού κράτους.

 Ο δεύτερος αποτελεί κίνηση τακτικής και απορρέει από την ανάγκη δημιουργίας εντυπώσεων αντιπερισπασμού και αποπροσανατολισμού προς την διεθνή κοινή γνώμη, εξ αιτίας των ιδικών της, σε βάρος της Ελλάδος, υπαρκτών προκλήσεων.

Ο τρίτος λόγος έχει ψυχολογική βάση και ανάγεται στη βεβαιότητα της Τουρκίας ότι, κάθε φορά που οι γείτονες μας ομιλούν, υποκριτικά και με ιδιοτέλεια, για την μουσουλμανική μειονότητα, εμείς στην Ελλάδα αγωνιούμε, ως δακτυλοδεικτούμενοι ένοχοι, να βρούμε επιχειρήματα, προκειμένου να «απολογηθούμε» και να αποσείσουμε τις, συνήθως αβάσιμες και σκοπίμως κατασκευασμένες, τουρκικές κατηγορίες.

Με άλλα λόγια, η Τουρκία, ενισχυόμενη ακατάπαυστα και από ένα ακατανόητο, ιδίως στις διεθνείς σχέσεις, πλέγμα ενοχής, που φροντίζουν επιμελέστατα να καλλιεργούν «εντός των τειχών» οι πάσης φύσεως «προοδευτικοί» και «μονοπωλητές» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εκμεταλλεύεται άριστα την παρουσία της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη και καταλογίζει, ξεδιάντροπα και ατιμωρητί, στην Ελλάδα, όλα όσα η ίδια διέπραξε σε βάρος της εξοντωθείσης, ήδη, ελληνικής μειονότητας της Τουρκίας, χωρίς ποτέ, γι’ αυτή της την απάνθρωπη συμπεριφορά, να αισθανθεί την ανάγκη, όχι μόνο να λογοδοτήσει, αλλά ακόμη και να δώσει υποτυπώδεις, έστω, εξηγήσεις.

Η ανάγκη ενσωματώσεως της μουσουλμανικής μειονότητας στην ελληνική κοινωνία δεν έχει ασφαλώς την έννοια της πολιτιστικής, γλωσσικής ή θρησκευτικής αφομοιώσεως της, όπως κακόβουλα και εκ του πονηρού υποστηρίζει η Άγκυρα, καταγγέλλουσα οποιαδήποτε προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή. Υποδηλώνει την προοπτική οργανικής συμμετοχής της μειονότητας στις διαδικασίες κοινωνικής δράσεως, που υπαγορεύονται από την ίδια την ανάγκη αποφυγής ρατσιστικών φαινομένων ή «γκετοποιήσεως» των εγχωρίων μουσουλμάνων. Είναι προφανές ότι, όποιος υποστηρίζει την ύπαρξη διακρίσεων σε βάρος της μειονότητας δεν μπορεί, όπως συνειδητά πράττει η Τουρκία, να καταγγέλλει, ταυτόχρονα, ως ύποπτη και την κάθε προσπάθεια που αποβλέπει στην κοινωνική ενσωμάτωση της, που εκ των πραγμάτων οδηγεί στην εξάλειψη των διακρίσεων και των ανισοτήτων. Όμως, στην πραγματικότητα, η οποιαδήποτε βελτίωση των συνθηκών διαβιώσεως, εκπαιδεύσεως, πολιτιστικής αναπτύξεως και κοινωνικής εξελίξεως των μουσουλμάνων στη Θράκη αποστερεί την Τουρκία των δυνατοτήτων ασκήσεως προπαγάνδας και πιέσεων σε βάρος της Ελλάδας ενώπιον των διεθνών οργανισμών και της διεθνούς κοινής γνώμης. Με απλά λόγια, μια ευημερούσα και ακμάζουσα μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη είναι παντελώς άχρηστη στην Τουρκία, που θεμελιώνει την έναντι της Ελλάδος πολεμική της στην αναζήτηση στοιχείων τα οποία «αποδεικνύουν» την υποτιθέμενη καταπίεση των ομοθρήσκων της.

Με αυτά τα δεδομένα και εφ’ όσον έχει αποδοθεί σωστά από τον τύπο, η αρεοπαγιτική πρόταση προς το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, που αποδέχεται ως νόμιμη την χρήση των όρων «Τουρκική Ένωση» και «Τούρκοι της Δυτικής Θράκης», εγείρει σοβαρότατες αμφιβολίες για την πληρότητα της αιτιολογίας της και, κυρίως, για την βασιμότητα των παραμέτρων που εξέλαβε ως ορθές, προκειμένου να καταλήξει στην ανατροπή της εφετειακής αποφάσεως. Το Εφετείο Θράκης, με την 31/2002 απόφασή του (της οποίας έχει ζητηθεί η αναίρεση) έχει αποφανθεί ότι το Σωματείο «αντιλαμβάνεται και αντιμετωπίζει τα μέλη του ως Τούρκους και όχι απλώς ως μουσουλμάνους ελληνικής υπηκοότητας, επιδιώκει δε με την λειτουργία του ευθέως την προώθηση, εντός των ορίων της ελληνικής πολιτείας, πολιτειακών σκοπών ξένου κράτους, δηλαδή την επικράτηση τουρκικών ιδεωδών». Αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι, στο καταστατικό της «Τουρκικής» Ένωσης Ξάνθης, περιλαμβάνεται ρητώς, ως σκοπός των μελών της, και η διάδοση των πνευματικών, κοινωνικών και θρησκευτικών μεταρρυθμίσεων, των προελθουσών εκ της τουρκικής μεταπολιτεύσεως», χρειάζεται ιδιαίτερη επίγνωση των κρατουσών στην Θράκη συνθηκών, για να αντιληφθεί κανείς ότι είναι σαφής και απροκάλυπτη η ένταξη σκοπών, εξυπηρετούντων αποκλειστικά και μόνον τα συμφέροντα της νεοκεμαλικής Τουρκίας, στην δράση Ελλήνων πολιτών στο εσωτερικό της χώρας μας; Πρόκειται για διάταξη η οποία, εκτός του ότι απειλεί ευθέως την δημόσια τάξη, θέτει σε κίνδυνο, με δεδομένη την προκλητική συμπεριφορά της γειτονικής χώρας, την ιδία την ειρήνη προς την παγίωση της οποίας, εν τούτοις, απέβλεψαν πρωτίστως η Συνθήκη της Λωζάννης και η σύμβαση για την ανταλλαγή των πληθυσμών.

Ελπίζουμε ότι, η εμπειρία και κυρίως η νομική συγκρότηση της μεγάλης πλειοψηφίας των Δικαστών του Αρείου Πάγου δεν θα «προσπεράσει», με την ίδια αδικαιολόγητη ευκολία, την θεμελιώδη συνταγματική διάταξη για την αυξημένη ισχύ των διεθνών συμβάσεων (συνεπώς και της Συνθήκης της Λωζάννης και της συμβάσεως ανταλλαγής των πληθυσμών), που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου (άρθρο 28 παρ.1 του Συντάγματος). Πιστεύουμε, επίσης, ότι, πέρα από τις συγκεκριμένες διεθνείς συνθήκες, τα προαναφερόμενα εφόδια, που η διεθνής έννομη τάξη προσφέρει, θεμελιώνουν επαρκέστατα την επικύρωση της εφετειακής αποφάσεως και, συνεπώς, την απόρριψη της έξωθεν υπαγορευομένης αιτήσεως αναιρέσεως. Και, τέλος, υποθέτουμε ότι, η ελληνική Δικαιοσύνη δεν είναι δυνατόν να παρακάμψει, έστω και υπό το κράτος της περιρρέουσας πολιτικής ατμόσφαιρας, που «ευνοεί» την άνευ όρων προσέγγιση με την Τουρκία, τις θεμελιώδεις συνταγματικές επιταγές για την τήρηση των νόμων του κράτους, την ισότητα όλων των πολιτών ενώπιον του νόμου, την αντιστοιχία δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, την μη προσβολή των δικαιωμάτων των (λοιπών) Ελλήνων πολιτών και, βεβαίως, την ακροτελεύτια υποχρέωση για αφοσίωση στην Πατρίδα και την Δημοκρατία (άρθρο 120 παρ. 2 του Συντάγματος), από της οποίας, προδήλως, δεν μπορεί να (αυτο)εξαιρεθεί το σώμα των Ελλήνων Δικαστών.-

Πηγή: Δίκτυο21 

Letter from World Pan-Macedonian Associations to the German Chancellor A. Merkel

Communication:

Nina Gatzoulis

Coordinator of the Committee of the

World Pan-Macedonian Associations

 

 

August 27, 2011

Her Excellency Angela Merkel

Chancellor of the Federal Republic of Germany
German Bundestag
Platz der Republik 1

11011 Berlin, Germany

 

Your Excellency,

The Worldwide Pan-Macedonian Associations, one of the largest Greek community organizations representing millions of Macedonians (from the Greek administrative region of Macedonia, who are ethnologically and linguistically Greek and are proud of their Macedonian cultural identity for millennia) are writing to you to bring to your attention our concern over the use of the term “Macedonia” while you were interviewed on HTV (Hrvatska Radiotelevizija) on your trip to Zagreb recently.

We object to the term “Macedonia/Macedonian” to describe the country north of Greece (FYROM) and its people who are mainly Slavs and Albanians because the use of these terms by a non-Greek country/culture is an assault on our Macedonian cultural identity and name that have been part of the Greek world and history for over 2500 years. An interesting example that can serve as an analogy to the Greek cultural Macedonian identity is that of the Bavarians. The Bavarians are culturally Bavarian. Ethnologically and linguistically however they are Germans and no one in the world denies their obvious identity. Could anyone find it acceptable if a state (neighboring to Germany) assumes the name of “Republic of Bavaria”, renames itself the “Bavarian nation”, and claims that non-Germans could constitute a Bavarian minority in Bavaria? The principle of self-determination should not deprive the established determination of others.

Under no circumstances should the international community and the international legal system allow any interference with the cultural and historic identity belonging to another nation for millennia.   No one should be allowed to use a term ethnologically that belongs to another nation culturally and historically for centuries. In our case it should be perceived as an obvious attempt to appropriate everything Macedonian from us-the rightful inheritors-and extinguish our human right to our Macedonian identity.
 

By carelessly using the name “Macedonia”, Germany seems to be taking sides in a political conflict that is insulting to all Greeks and is in defiance of the UN’s decision on the matter. In addition, with respect to FYROM’s historical revisionism as a means to establish an identity in the modern world, 371 scholars from universities and academic centers worldwide, including Germany’s best institutions, declared the Greekness of Macedonia and of Alexander the Great. [1] Even former President of the FYROM Kiro Gligorov publicly admitted “We are Slavs who came to this area in the sixth century…we are not descendants of the ancient Macedonians, we have no historical or cultural relation with them.” [2]

It is offensive to us that the Chancellor of Germany, an EU State, unconsciously identifies the FYROM Slavs with the ancient Macedonians based on quasi-scientific historical, linguistic or ethnogenetic theories which scientifically are viewed with ridicule.

Your Excellency, please accept the expression of our highest consideration.

Sincerely,

Pan-Macedonian Association USA- Kostas Hatzistefanidis – President

Pan-Macedonian Association of Australia – Dimitris Minas – President

Pan-Macedonian Association of Canada-Haralmpos Moutousidis- President

Pan-Macedonian Association of Europe-Archimandrite Dr. Panteleimon Tsormpatzoglou-President

Macedonian Chapters of Africa-Amyntas Papathanasiou-President

 

Α) Associations from the regions of West, Central and East Macedonia in Hellas:

• Association of Edessa’s citizens “Ion Dragoumis”
• Association of Macedonian Veteran Descendants of Edessa and Almopia
• Folklore Society of Pella Prefecture
• Association of Edessa’s Friends of Antiquities “The Timenides”
• Cultural Association “Edessa’s Book friends”
• Association of “Macedonian Cultural Home” of Aridaia
• Association of “Friends of Macedonian Cultural Tradition” of Almopia
• Educational association of Ida Eksaplatanos “Ion Dragoumis”
• Historical and Folklore Society of Giannitsa “Filippos”
• Macedonian Dance and Cultural Association “Amyntas” of Kalyvia
• Educational and Environmental Club of Pella “Ancient Pella”
• Cultural association of Kato Grammatiko “Patriarchis Xrysanthos”
• Community of Letters and Arts of Kozani Prefecture
• Educational Association of Florina “Aristotle”
• Cultural association Ethniko-Kratero- Agia Paraskevi of Florina “Alexander the Great”.
• Cultural Associaton “Elpida Melitis”of Florina.
• Cultural Association Sitarias of Florina
• Pan-Macedonian Assosiation of the Macedonian Struggle – Thessaloniki
• Pan- Hellenic Association of Macedonian Veteran Descendants “Pavlos Mellas”
• Pan-Hellenic Cultural Society “Makednos” Thessaloniki
• Federation of Western Macedonian Associations of Thessaloniki (includes 72 chapters)
• “Omada 21”(Team 21) Macedonia – Thrace
• Cultural and Educational Society in Arnaia-Chalkidiki
• Macedonian Artistic Society of Kilkis “Art”
• Society for Study and Research of the History of Serres
• Youth Educational Chapter of Arnissa
• Educational-Cultural Chapter Lefkadion “St. Paraskevi”
• Chapter of Startsovites & Friends “St. Minas” New Petritsi – Serres

 

B) Associations from the part of historical Macedonia in F.Y.R.O.M.

• Association of people from Monastiri (Bitola) of Thessaloniki “Karteria”

 

C) Associations from the rest of Greece:

• Pan-Macedonian Confederation in Athens
• Federation of Western Macedonian Associations in the prefecture of Attiki
• Confederation of Macedonians in the area of Attica
• Association “Alexander Filippou Greek Macedon”
• Macedonian & Thracian Association of Papagou and Holargou –Athens
• Association of Women from Thessaloniki in Athens

 

[1] Macedonia-Evidence: http://macedonia-evidence.org/obama-letter.html 

[2] http://www.youtube.com/watch?v=uA3kwC2YTq4

 

Please also note: Robin Lane Fox during the groundbreaking ceremony, titled From Hercules to Alexander the Great-Treasures from the Royal Capital of Macedon at the Ashmolean Museum, said: “Macedonia was a Greek-speaking kingdom in northern Greece and if Greece’s neighboring state insists that Macedonia is located there, they display ignorance and their position is absurd. It’s like saying Oxford is located in Belarus”.   http://www.ashmolean.org/exhibitions/heracles/eating/

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Cc Mr. Stavros Lamprinidis – Minister of Foreign Affairs

      Mr. Antonis Samaras – President of Nea Democratia

      Ms Aleka Paparriga – President of the Communist Party

      Mr. George Karatzaferis – President of LA.O.S

      Mr. Alexis Tsipras – President of K. O. SYRIZA and Synaspismos

      Members of the Greek Parliament

 

     

“The Politics of Memory.”…….

 

Ναι, είναι αξία θαυμασμού η δραστήρια αυτή Ελληνίδα των Η.Π.Α.!

Letter to the editor(s)

23 August 2011

You should have heeded the warning by Professor Marrus before publishing “The Politics of Memory,” especially since you chose to delete the massacre of Serbs during World War Two that was included in the original version of that illustration.  The omission of that atrocity and the others listed below brings into question the political and ethnic bias of your publication:  

Number one: On Sunday, September 7, 1997, I attended the 75^th Anniversary of the Destruction of the City of Smyrna which was sponsored by the Federation of Hellenic Societies of Greater Baltimore-Washington Region (in cooperation with The Council of Hellenes Aboard (SAE), The American Hellenic Institute, The Greek American Monthly, Diaspora, and The Asia Minor Holocaust Memorial Society. . According to their statistics, 1.8 Armenians, 1.7 Greeks and 750,000 Assyrians were killed by the Turks.   However, The Globe and Mail mentions only the  genocide of the Armenians. 

Number Two:  The stark omission of Serbs, Jews and Gypsies slaughtered by Croatia’s (Nazi) Ustasha at Jasenovac, known as the Auschwitz of the Balkans, is reprehensible.  According to the Simon Wiesenthal Institute,  30,000 Jews, 28,000 Gypsies, 600,000+ Serbs were murdered.in the most grotesque and heinous ways.  In addition, 250,000 Serbs were expelled, and 200,000 forcibly converted to Catholicism  .Most horrendous was the bloody baptismal bath in the small town of  Glina, Krajina, where almost 2,000 Serbs were herded into the church thinking they were to be converted to Catholicism..  The chief of the Zagreb Ustasha police, Bozidar Corouski, went into the  church and proclaimed to the newly converted Serbians, “Now that you are all Roman Catholics, I guarantee you I can save your souls, but I cannot save your bodies.”   With that, the Ustasha then entered the church and proceeded to butcher the Serbs with knives. However, the first to be killed was the newly baptized baby.beheaded by an Ustashi while Fr. Franjo Zuzek held the child.  Only one victim survived by playing dead to make witness to the world what happened at Glina.  It is apparent that the world did not want to listen, and continues to not want to listen to the Serbian voices crying out from their graves.  In the words of a Croatian priest, Ivan Raguz,  “Kill all Serbs and Jews including children so that not even the seeds of the beasts are left.” These words should give some indication as to the depth of the hatred the Croatia’s Catholic Ustasha (Hitler’s loyal ally in World War II) had, especially for Serbia’s Orthodox Christians.   

Number Three:  The 200,000 who allegedly were killed in Bosnia (all Muslims, of course) has been discredited.  In 2002, BBC gives the number at 40,000 on all sides.. Others, at around 80,000.   The inflated number of 250,000 killed in Bosnia was the figure the Clinton administration used to unjustly bomb the Bosnian Serbs –

It is indeed a sad state of affairs when a reputable newspaper such as The Globe and Mail, either through ignorance or malice, chooses which lessons of history are to be preserved or which ones are to be ignored.

Stella L. Jatras

The Globe and Mail

Επιστολή της Παμμακεδονικής Ενώσεως Υφηλίου προς την Γερμανίδα καγκελάριο Άντζελα Μέρκελ

ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ ΥΦΗΛΙΟΥ

Επικοινωνία:

Νίνα Γκατζούλη

Συντονίστρια Επιτροπής

Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου

27 Αυγούστου 2011

Στην Αυτού Εξοχότητα Angela Merkel

Καγκελάριο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας 
German Bundestag
Platz der Republik 1

11011 Berlin, Germany

 

Εξοχότατη,           

Tα μέλη των Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου, μία από τις παγκοσμίως μεγαλύτερες ελληνικές οργανώσεις εκπροσωπώντας εκατομμύρια Μακεδόνων (Έλληνες από τη διοικητική περιφέρεια της Μακεδονίας, οι οποίοι εθνολογικά και γλωσσικά είναι Έλληνες και υπερήφανοι για την Μακεδονική πολιτιστική τους ταυτότητα για χιλιετίες), γράφουμε για να σας επιστήσουμε την προσοχή στη χρήση του όρου «Μακεδονία» κατά τη διάρκεια συνεντεύξεώς σας στον τηλεοπτικό σταθμό HTV (Hrvatska Radiotelevizija) του Ζάγκρεμπ, τώρα τελευταία.

Με την παρούσα δηλώνουμε πως η Μακεδονική ταυτότητα πολιτιστικά και ιστορικά ανήκει αποκλειστικά στην Ελλάδα. Επίσης πρέπει να τονίσουμε ότι μια αυτοαποκαλούμενη «εθνική Μακεδονική» ταυτότητα  της χώρας στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας (ΠΓΔΜ) της οποίας ο πληθυσμός αποτελείται από Σλάβους και Αλβανούς είναι ψευδεπίγραφη και εξαιρετικά επικίνδυνη. Η ψευδεπίγραφη αυτή ταυτότητα είναι άκρως προσβλητική στην δική μας Μακεδονική πολιτιστική ταυτότητα η οποία αποτελεί μέρος του ελληνισμού εδώ και 2500 χρόνια. Ένα ενδιαφέρον παράδειγμα ανάλογο με την ιστορική και πολιτιστική ταυτότητα των Μακεδόνων είναι η πολιτιστική ταυτότητα των Βαυαρών της Γερμανίας.  Οι Βαυαροί είναι πολιτιστικά Βαυαροί. Εθνολογικά και γλωσσικά όμως είναι Γερμανοί και κανείς στον κόσμο δεν αρνείται την προφανή ταυτότητά τους. Θα μπορούσε ποτέ κανείς να δεχθεί ότι μπορεί ένα κράτος γειτονικό της Γερμανίας, να οικειοποιηθεί την κρατική ονομασία «Δημοκρατία της Βαυαρίας», και να μετονομάσει το λαό του σε «Βαυαρικό έθνος», και να ισχυρίζεται ότι μια μη Γερμανική εθνότητα θα μπορούσε να αποτελέσει Βαυαρική μειονότητα στη Γερμανία; 

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει η διεθνής κοινότητα και το διεθνές νομικό σύστημα να επιτρέψει την Αρχή του αυτοπροσδιορισμού να επηρεάσει την πολιτιστική και ιστορική ταυτότητα αυτών που ανήκουν σε άλλο έθνος για χιλιετίες. Η χρήση εθνολογικού όρου ο οποίος πολιτισμικά και ιστορικά ανήκει σε άλλο έθνος για αιώνες δεν πρέπει να επιτραπεί. Στην περίπτωσή μας θα πρέπει να εκληφθεί ως μια προφανής προσπάθεια οικειοποίησης οτιδήποτε Μακεδονικού, μη λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα δικά μας ανθρώπινα δικαιώματα της πολιτιστικής μας Μακεδονικής ταυτότητας.

Χρησιμοποιώντας τον όρο «Μακεδονία» εσφαλμένα ή απρόσεχτα φαίνεται πως η Γερμανία είναι προκατειλημμένη έναντι της μιας πλευράς σε μια προσβλητική για την Ελλάδα σύγκρουση και αντιτίθεται με την απόφαση του ΟΗΕ στο θέμα αυτό. Επιπλέον σε σχέση με τον ιστορικό αναθεωρητισμό που προωθείται από την ΠΓΔΜ ως μέσο δημιουργίας ταυτότητάς της στο σύγχρονο κόσμο, 371 επιστήμονες από πανεπιστήμια και ακαδημαϊκά κέντρα παγκοσμίως γνωστά, συμπεριλαμβανομένων των βέλτιστων ιδρυμάτων της Γερμανίας, διακήρυξαν την ελληνικότητα της Μακεδονίας και του Μεγάλου Αλεξάνδρου. [1] Ακόμη και ο πρώην Πρόεδρος της ΠΓΔΜ Κίρο Γκλιγκόροφ δημοσίως παραδέχτηκε: «Είμαστε Σλάβοι και ήρθαμε στην περιοχή τον έκτο αιώνα…Δεν είμαστε απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων, δεν έχουμε καμιά ιστορική ή πολιτιστική σχέση μαζί τους». [2] 

Είναι προσβλητικό για εμάς πως η Καγκελάριος της Γερμανίας – κράτος της ΕΕ – ταυτίζει ασυναίσθητα τους Σλάβους της ΠΓΔΜ με τους αρχαίους Μακεδόνες βασιζόμενη σε ανιστόρητες και μη επιστημονικές θεωρίες εθνογένεσης που επιστημονικά αντιμετωπίζονται με χλευασμό.

Εξοχότατη, σας παρακαλούμε δεχτείτε την έκφραση της βαθύτατης εκτίμησής μας,

Παμμακεδονική Ένωση ΗΠΑ – Κώστας Χατζηστεφανίδης, Πρόεδρος

Παμμακεδονική Ένωση Αυστραλίας-Δημήτρης Μηνάς, Πρόεδρος

Παμμακεδονική Ένωση Καναδά-Χαράλαμπος Μουτουσίδης, Πρόεδρος

Παμμακεδονική Ένωση Ευρώπης-Αρχιμανδρίτης Παντελεήμων Τσορμπατζόγλου, Πρόεδρος

Μακεδονικά Τμήματα Αφρικής-Αμύντας Παπαθανασίου, Πρόεδρος

 

 Σύλλογοι από τις Περιφέρειες Δυτικής, Κεντρικής και Ανατολικής Μακεδονίας της Ελλάδος.

1. Κίνηση Δημοτών Έδεσσας «Ίων Δραγούμης»
2. Σύλλογος Φίλων Αρχαιοτήτων Έδεσσας «Οι Τημενίδες»
3. Πολιτιστικός Σύλλογος «Βιβλιόφιλοι Έδεσσας»
4. Σύλλογος Απογόνων Μακεδονομάχων Έδεσσας
5. Λαογραφική Εταιρεία Νομού Πέλλας
6. Σύλλογος «Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού» Αριδαίας
7. Σύλλογος «Φίλων Μακεδονικής Πολιτιστικής Παράδοσης» Αλμωπίας
8. Μορφωτικός Σύλλογος Ίδα Εξαπλατάνου «Ιων Δραγούμης»
9. Ιστορική & Λαογραφική Εταιρεία «Φίλιππος» Γιαννιτσών
10. Μακεδονικός Χορευτικός Πολιτιστικός Σύλλογος «Αμύντας» Καλυβίων
11. Μορφωτικός Περιβαλλοντικός Όμιλος Πέλλας «Αρχαία Πέλλα»
12. Πολιτιστικός Σύλλογος Κάτω Γραμματικού «Πατριάρχης Χρύσανθος»
13. Σύνδεσμος Γραμμάτων και Τεχνών Νομού Κοζάνης
14. Φιλεκπαιδευτικός Όμιλος Φλωρίνης «Αριστοτέλης»
15. Πολιτιστικός Σύλλογος «Μέγας Αλέξανδρος» Εθνικού – Κρατερού – Αγίας Παρασκευής
16. Πολιτιστικός Σύλλογος «Ελπίδα Μελίτης»
17. Πανελλήνιος Σύλλογος Απογόνων Μακεδονομάχων «Ο Παύλος Μελάς»
18. Παμμακεδονική Ένωση Μακεδονικού Αγώνα – Θεσσαλονίκη
19. Πολιτιστική Εταιρεία Πανελλήνων «Μακεδνός»
20. Ομοσπονδία Δυτικομακεδονικών Σωματατείων Θεσσαλονίκης (72 σύλλογοι-μέλη)
21. «Ομάδα 21» Μακεδονίας – Θράκης
22. Πολιτιστική και Επιμορφωτική Εταιρεία Αρναίας
23. Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρεία Κιλκίς «Τέχνη»
24. Εταιρεία Μελέτης και Έρευνας της Ιστορίας των Σερρών
25. Μορφωτικός Σύλλογος Νέων Άρνισσας
26. Σύλλογος Σταρτσοβιτών «ο Άγιος Μηνάς» Νέου Πετριτσίου Σερρών
27. Μορφωτικός Πολιτιστικός Σύλλογος Λευκαδίων «Αγία Παρασκευή»

 

Σύλλογος προερχόμενος από τμήμα της Ιστορικής Μακεδονίας στην ΠΓΔΜ

1. Σύνδεσμος Μοναστηριωτών Θεσσαλονίκης «Καρτερία»

 

Σύλλογοι από την υπόλοιπη Ελλάδα.

1. Παμμακεδονική Συνομοσπονδία Αθηνών.
2. Ομοσπονδία Δυτικομακεδονικών Σωματείων Αττικής.
3. Συνομοσπονδία Μακεδόνων Λεκανοπεδίου Αττικής.

32. Σύνδεσμος «Αλέξανδρος Φιλίππου Έλλην Μακεδών»

33. Σύνδεσμος Γυναικών Θεσσαλονίκης εν Αθήναις

34. Σύνδεσμος Μακεδόνων και Θρακών Παπάγου-Χολαργού

 

 

[1] Macedonia-Evidence: http://macedonia-evidence.org/obama-letter.html 

[2] http://www.youtube.com/watch?v=uA3kwC2YTq4

 

Υποσημείωση: Ο Robin Lane Fox στην τελετή των εγκαινίων της έκθεσης με τίτλο «Από τον Ηρακλή στο Μέγα Αλέξανδρο-Θησαυροί από τη Βασιλική Πρωτεύουσα των Μακεδόνων» στο Ashmolean Μουσείο, είπε: «Η Μακεδονία ήταν ένα Ελληνόφωνο βασίλειο στη Βόρεια Ελλάδα και όσοι Σκοπιανοί υποστηρίζουν ότι στη χώρα τους βρίσκεται η Μακεδονία, επιδεικνύουν άγνοια και η θέση τους είναι εξωφρενική. Είναι σαν να λέμε ότι η Οξφόρδη βρίσκεται στη Λευκορωσία». http://www.ashmolean.org/exhibitions/heracles/eating/

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Κοινοποίηση: κ. Σταύρο Λαμπρινίδη, Υπουργό Εξωτερικών

                         κ. Αντώνη Σαμαρά, Πρόεδρο Νέας Δημοκρατίας

                         κ. Αλέκα Παπαρήγα, Πρόεδρο ΚΚΕ

                         κ. Γιώργο Καρατζαφέρη, Πρόεδρο ΛΑ.Ο.Σ

                         κ. Αλέξη Τσίπρα, Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ

                         Μέλη της Ελληνικής Βουλής

    

Τιμή στον Βάσκο Γκλιγκορίεβιτς

Τιμή στον Βάσκο Γκλιγκορίεβιτς

 

httpv://www.youtube.com/watch?v=_WisV2LLGzs

Σε αδελφική ατμόσφαιρα, με παρόντες τους φίλους του Βάσκο Γκλιγκορίεβιτς και στα γραφεία του Πατριωτικού Μετώπου στο Σύνταγμα, ολοκληρώθηκε η επίσκεψη του Σκοπιανού αγωνιστή της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας στην Αθήνα.

Μιλώντας στην εκδήλωση,  ο Συντονιστής του Κινήματος κ. Σταύρος Βιτάλης, αναφέρθηκε στον «αδελφό Βάσκο, ένα ζωντανό παράδειγμα αγώνα και δράσης, ο οποίος ενώ είναι ένας κορυφαίος ιστορικός και αρχαιολόγος στην πατρίδα του και  ο οποίος θα μπορούσε να περιοριστεί στην ανάπτυξη και μόνο των θέσεών του, – ένα «σύνηθες σπορ» πολλών Ελλήνων διανοούμενων – επέλεξε τον δρόμο της θυσίας και των διώξεων του καθεστώτος».

Ο Βάσκο από την πλευρά του, αναφέρθηκε στους σκοτεινούς καιρούς που βιώνει γενικότερα η ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και κάλεσε τον λαό των Σκοπίων, «να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός στην συνολική επίθεση την οποία δέχεται η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός, και να μην πέφτει στην παγίδα των διεθνών κέντρων που σχεδιάζουν την κονιορτοποίηση της χερσονήσου του Αίμου».

Η εκδήλωση έκλεισε με απονομή αναμνηστικής πλακέτας της επίσκεψης του Βάσκο στην Αθήνα, ενώ συμφωνήθηκε η περαιτέρω συνεργασία των Ελλήνων και των Σκοπιανών πατριωτών, οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι η υπόθεση του ονόματος, είναι ένα στημένο παιχνίδι διεθνών κέντρων συμφερόντων.

http://olympia.gr/2011/08/29/%cf%84%ce%b9%ce%bc%ce%ae-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b2%ce%ac%cf%83%ce%ba%ce%bf-%ce%b3%ce%ba%ce%bb%ce%b9%ce%b3%ce%ba%ce%bf%cf%81%ce%af%ce%b5%ce%b2%ce%b9%cf%84%cf%82/

Η Alpha Bank αναγνωρίζει τα Σκόπια ως.. Μακεδονία!!!

Μπορεί να απαιτούμε από τους ξένους να σέβονται τις διατάξεις του ΟΗΕ αναφορικά με το όνομα των Σκοπίων, αλλά δυστυχώς κάποιοι στην Ελλάδα επιμένουν να θυσιάζουν τα πάντα στο βωμό του χρήματος.

Η Alpha Bank, μια από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές τράπεζες στην Ελλάδα με 450 υποκαταστήματα σε όλη τη χώρα, καθώς και θυγατρικές και  υποκαταστήματα στα Βαλκάνια, στην ιστοσελίδα της αναγνωρίζει απερίφραστα τα Σκόπια ως… Μακεδονία!!

Όπως βλέπετε και στην παραπάνω φωτογραφία, η Alpha Bank έχει κιόλας να υπερηφανεύεται ό,τι ήταν από τις πρώτες τράπεζες που δραστηροποιήθηκαν στην… “Μακεδονία”.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνήσουν με τους υπεύθυνους της Alpha Bank μέσω της Ιστοσελίδα της, για να ενημερωθούν για τους λόγους που μια Ελληνική τράπεζα αναγνωρίζει τα Σκόπια ως “Μακεδονία” σε παραβίαση  των σχετικών διατάξεων του ΟΗΕ,  τις προθέσεις τους για την άμεση διόρθωση στις Ιστοσελίδες της Alpha Bank και αν πρόκειται να προβούν σε δημόσια ανακοίνωση για να ζητήσουν Συγνώμη από τους περίπου 2.500.000 Μακεδόνες που διαμένουν στην αληθινή Μακεδονία (η οποία βρίσκεται φυσικά στην Ελλάδα) και η τράπεζα τόσο απλόχερα “χάρισε” το όνομα τους σε κάποιους Σλάβους, βορείως της Μακεδονίας .

UPDATE

Μετά από έντονες διαμαρτυρίες, η Alpha Bank μπορεί να διέγραψε τις 2 αναφορές για “Macedonia” στην συγκεκριμένη  σελίδα, δεν έκανε όμως το ίδιο για δεκάδες παρόμοιες αναφορές, όπως εδώ: http://www.alphabank.com.mk/Default.aspx?tabid=1097&lang=en

και εδώ: http://www.alphabank.com.mk/Default.aspx?lang=en

και σε δεκάδες άλλες αναφορές σε αρχεία pdf.  Μπορείτε να δείτε μέσω του google search, πόσες αναφορές σε “”Macedonia” υπάρχουν στην Ιστοσελίδα της Alpha Bank:

 http://www.google.ca/#q=site:http://www.alphabank.com.mk+macedonia&hl=en&prmd=ivnsl&ei=ea5bTou8MITc4QS74KCsBQ&start=20&sa=N&bav=on.2,or.r_gc.r_pw.&fp=e38e133e1426acae&biw=1280&bih=822