Αντίγονος Α΄ Κύκλωψ ή Μονόφθαλμος (382-301 π.Χ.) ήταν Μακεδόνας ευγενής καταγόμενος από την Ελιμεία, στρατηγός του Μεγάλου Αλέξανδρου.

Αντίγονος Α΄ Κύκλωψ ή Μονόφθαλμος (382-301 π.Χ.) ήταν Μακεδόνας ευγενής καταγόμενος από την Ελιμεία, στρατηγός του Μεγάλου Αλέξανδρου.

Μετά το θάνατο του Αλέξανδρου, ο Αντίγονος υπήρξε κεντρικό πρόσωπο στους “Πολέμους των Διαδόχων” και ίδρυσε τη Δυναστεία των Αντιγονιδών αφού ανακηρύχθηκε βασιλιάς το 306 π.Χ.

Ο Αντίγονος ο Μονόφθαλμος ή Κύκλωψ (γιατί είχε χάσει το αριστερό του μάτι σε μια μάχη), από το βασιλικό γένος της Ελιμείας, είχε διορισθεί, από τον Αλέξανδρο, κυβερνήτης της Μεγάλης Φρυγίας το 333 π.Χ. Μετά το θάνατο του Αλέξανδρου (323 π.Χ.), στην πρώτη διανομή του κράτους στην Βαβυλώνα, έγινε σατράπης της χώρας αυτής καθώς και της Παμφυλίας και Λυκίας.

Στη συνέχεια ο Αντίγονος επέσυρε την οργή του Περδίκκα για το λόγο ότι αρνήθηκε, ενώ του ζητήθηκε, να βοηθήσει τον Ευμένη να καταλάβει της επαρχίες που του παραχωρήθηκαν (Παφλαγονία και Καππαδοκία), των οποίων η κατάκτηση δεν είχε ολοκληρωθεί από τους Μακεδόνες. Επειδή οι φιλοδοξίες του Περδίκκα είχαν εκδηλωθεί, ο Αντίγονος διέφυγε με το γιο του Δημήτριο στην Ελλάδα, όπου συμμάχησε με τον Αντίπατρο (αντιβασιλέα της Μακεδονίας).

Σε αυτή τη φάση σχηματίζεται ένας συνασπισμός κατά του Περδίκκα με κύριους πρωταγωνιστές τον Αντίπατρο, τον Πτολεμαίο, τον Κρατερό και τον Αντίγονο. Σύμμαχος του Περδίκκα παραμένει ο Ευμένης, ο οποίος καταφέρνει να εξοντώσει τον Κρατερό σε μάχη που έγινε στην Ελλησποντιακή Φρυγία ή στην Καππαδοκία . Το 321 π.Χ. σκοτώνεται ο Περδίκκας στην προσπάθεια να εξουδετερώσει τον Πτολεμαίο και έλαβε χώρα νέα κατάτμηση της αυτοκρατορίας (Δεύτερη διανομή του Τριπαραδείσου της Άνω Συρίας το 321 π.Χ.).

Στον Αντίγονο ανατέθηκε ο πόλεμος κατά του εναπομείναντος Ευμένη ο οποίος αν και ήταν ικανότατος και στα πολεμικά, δεν πλαισιωνόταν από πιστούς συνεργάτες . Ο Αντίγονος κατάφερε να δελεάσει τον Απολλωνίδη, αξιωματικό του ιππικού του Ευμένη, να αυτομολήσει κατά τη διάρκεια της μάχης που έλαβε χώρα στα Ορκύνια πεδία με αποτέλεσμα την ήττα του Ευμένη παρά το γεγονός ότι αυτός είχε διπλάσιες δυνάμεις απ’ αυτές του Αντίγονου. Ο Ευμένης αποσύρθηκε , με 600 άνδρες , στην οχυρή θέση Νώρα στα βόρεια υψώματα του όρους Ταύρος στην Καππαδοκία. Μετά τη νίκη αυτή ο Αντίγονος πρόσθεσε στη δύναμή του και την άλλοτε δύναμη του Ευμένη, η οποία πρέπει να ήταν μεγαλύτερη από 10.000 πεζούς και 5.000 ιππείς. Αφού απέκλεισε τον Ευμένη στα Νώρα στράφηκε κατά των συνεργατών του Περδίκκα, Αλκέτα (αδελφός του Περδίκκα) και Αττάλου.

Ο ίδιος επικεφαλής δυνάμεως 40.000 πεζών και 7.000 ιππέων διέσχισε, σε εκπληκτικά σύντομο χρονικό διάστημα, τα 450 χλμ που χωρίζουν την Καππαδοκία με την Πισιδία όπου βρισκόταν ο Αλκέτας, ο οποίος αιφνιδιάστηκε και δεν μπόρεσε καν να παρατάξει τη φάλαγγά του, η οποία άλλωστε υστερούσε κατά πολύ. Ο Άτταλος και άλλοι αξιωματικοί συνελήφθησαν ενώ ο Αλκέτας διέφυγε, προσωρινά, στην Τερμησσό όπου και αυτοκτόνησε για να μην πέσει στα χέρια του Αντίγονου.

Ο Αντίγονος πρόσθεσε επιπλέον δυνάμεις στο στρατό του, ο οποίος εκείνη τη στιγμή ήταν ο μεγαλύτερος που είχε συγκεντρωθεί ως τότε στο κράτος. Πολυπέρχων διαδέχθηκε τον Αντίπατρο στη Μακεδονία το 319 π.Χ., αποκλείοντας τον γιό του Αντίπατρου, Κάσσανδρο. Ο Αντίγονος αποφάσισε να γίνει κύριος της Ασίας και σε συνδυασμό με τον Κάσσανδρος και τον Πτολεμαίο αρνήθηκε να αναγνωρίσει την εξουσία του Πολυπέρχοντα.

Κατά παράβαση της συμφωνίας του Τριπαράδεισου (παράβαση που είχε διαπράξει και ο Πτολεμαίος προσαρτώντας την Κοίλη Συρία) προσάρτησε της σατραπείες της Ελλησποντικής Φρυγίας και της Λυδίας από τους Αρριδαίο και Άσπρο Κλείτο αντίστοιχα. Άρχισε διαπραγματεύσεις με τον Ευμένη, αλλά ο Ευμένης παρέμενε πιστός στη βασιλική οικογένεια. Ο Ευμένης δραπέτευσε από τα Νώρα, συγκέντρωσε στρατό και συμμάχησε με τους σατράπες των ανατολικών επαρχιών. Ο Αντίγονος έδωσε δυο μεγάλες μάχες κατά του Ευμένη, στην Παραιτακηνή το 317 π.Χ. και στην Γαβιηνή το 316 π.Χ. Τελικά ο Ευμένης παραδόθηκε με προδοσία στον Αντίγονο και θανατώθηκε το 316 π.Χ.

Μετά απ’ αυτά ο Αντίγονος διεκδίκησε την εξουσία για το μεγαλύτερο μέρος της Ασίας, κατάσχεσε τους θησαυρούς στα Σούσα και εισήλθε στη Βαβυλώνα, της οποίας κυβερνήτης ήταν ο Σέλευκος. Ο Σέλευκος κατέφυγε στον Πτολεμαίο, και με τον Λυσίμαχο και τον Κάσσανδρο συμμάχησαν κατά του Αντίγονου (315 π.Χ.). Παράλληλα, ο Αντίγονος διακήρυξε την ελευθερία των ελληνικών πόλεων, τις οποίες προσπάθησε να προσεταιριστεί. Ως έμπρακτη απόδειξη δεν θα τοποθετούσε φρουρά σε όσες πόλεις ελευθέρωνε. Το 314 π.Χ. ο Αντίγονος εισέβαλε στη Συρία, η οποία ανήκε στον Πτολεμαίο, και πολιόρκησε την Τύρο για πάνω από ένα χρόνο. Το 312 π.Χ. ο γιος του Δημήτριος ηττήθηκε στη Μάχη της Γάζας από τον Πτολεμαίο και έχασε τη Βαβυλώνα, την οποία ανακατέλαβε τον επόμενο χρόνο.

https://el.wikipedia.org/…/Αντίγονος_ο_Μονόφθαλμος

ΥΠΕΞ : Απάντηση σχετικά με τη νέα φωτογράφηση Μιλόσοσκι με σημαία που φέρει τον Ήλιο της Βεργίνας

 

Ο Εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών, Κωνσταντίνος Κούτρας, απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων σχετικά με τη φωτογράφηση του Αντιπροέδρου της Βουλής της πΓΔΜ, κ. Antonijo Milososki, με σημαία που φέρει τον Ήλιο της Βεργίνας, δήλωσε τα εξής:

«Οι ενέργειες του κ. Milososki αποτελούν αντιπροσωπευτικό παράδειγμα του μέχρι που μπορεί να φτάσει κάποιος για να έχει «15 λεπτά δημοσιότητας». Ας τον αφήσουμε στην πλάνη του».

Νέα πρόκληση Μιλόσοσκι: Έβγαλε selfie με τον Ήλιο της Βεργίνας

Παναγιώτης Σαββίδης

Ο αντιπρόεδρος της Βουλής των Σκοπίων φωτογραφήθηκε με την κόκκινη σημαία στη τοποθεσία NaselbaCaska παραβιάζοντας για μία ακόμη φορά την Ενδιάμεση Συμφωνία Αθηνών-Σκοπίων του 1995

Το…«χούι» του αντιπρόεδρου της Bουλής των Σκοπίων και πρώην υπουργού Εξωτερικών Αντόνιο Μιλόσοσκι, φαίνεται πως δεν…«κόβεται», αφού συνεχίζει να προκαλεί βγάζοντας…selfie με την ψευδεπίγραφη σημαία με τον Ήλιο της Βεργίνας στα χέρια.

Πρόσφατα ο Μιλόσοσκι με την παρέα του βρέθηκαν στην γραφική τοποθεσία NaselbaCaska, στο κεντρικό τμήμα των Σκοπίων. Κατά τη συνήθη τακτική του, δεν παρέλειψε να φωτογραφηθεί κρατώντας την προκλητική κόκκινη σημαία, παραβιάζοντας για μία ακόμη φορά την Ενδιάμεση Συμφωνία Αθηνών – Σκοπίων του 1995, σύμφωνα με την οποία οι γείτονες δεσμεύονταν να σταματήσουν την χρήση του αρχαιοελληνικού συμβόλου.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο πρώην υπουργός- και στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού Νίκολα Γκρούεφσκι- είχε προκαλέσει με ανάλογη κίνηση, εντός ελληνικού εδάφους και στον Όλυμπο συγκεκριμένα, προκαλώντας την έντονη αντίδραση της Αθήνας Ο Μιλόσοσκι, δεινός φυσιολάτρης και ορειβάτης- είχε δηλώσει τότε πως σε κάθε του εξόρμηση έχει στον σάκο του τη σημαία με τον ήλιο της Βεργίνας.

Αντιδρώντας το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών είχε επισημάνει πως οι προκλητικές ενέργειες του Μιλόσοσκι «δικαιώνουν τις ελληνικές θέσεις απέναντι σε κάθε είδους αλυτρωτισμό, αλλά δεν βοηθούν κανέναν», τονίζοντας πως παρόμοια ενέργεια εντός Σκοπίων «θα συνιστούσε ακόμα μία παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας και του Μνημονίου Πρακτικών Μέτρων». Παρότρυνση που μάλλον δεν έλαβε καθόλου υπόψη του ο Μιλόσοσκι, ένας από τους κύριους εκφραστές του εθνικιστικού δόγματος Γκρούεφσκι, για απευθείας καταγωγή των Σλάβων των Σκοπίων από τον… Μέγα Αλέξανδρο και τον Βουκεφάλα.

 

Να σημειωθεί πως η συγκεκριμένη προκλητική ενέργεια του Σκοπιανού αξιωματούχου, έρχεται σε μία στιγμή που Αθήνα και Σκόπια συζητούν Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης που θα μπορούσαν να διευκολύνουν μια λύση στη διαφορά της ονομασίας.

Πρώτο Θέμα

Ο μακεδονικός τάφος στον Άγιο Αθανάσιο

Η χαρά της ζωής, σ’ ένα μακεδονικό συμπόσιο, και ο πόνος του θανάτου, όπως απεικονίζονται στη ζωγραφική ενός μοναδικού μνημείου της Αρχαίας Μακεδονίας.

Παρουσίαση από την ανασκαφέα, αρχαιολόγο Μαρία Τσιμπίδου-Αυλωνίτου.

Σκηνοθεσία, λήψη και επεξεργασία εικόνας: Eλένη Στούμπου-Κατσαμούρη

Επιμέλεια παραγωγής: Mαρία Τσιάπαλη, αρχαιολόγος, Προϊσταμένη Εφορείας Αρχαιοτήτων Περιφέρειας Θεσσαλονίκης

Παραγωγή: Eφορεία Αρχαιοτήτων Περιφέρειας Θεσσαλονίκης για τη Διεθνή Ημέρα Μουσείων 2015.

 

The macedonian tomb of Hagios Athanassios,Thessaloniki

 

 

 

 

Η ζωή μέσα και έξω από το παλάτι του Φιλίππου Β’

Της ΝΙΝΕΤΤΑΣ ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ-ΡΑΣΣΙΑ

Ενα χρυσοπόρφυρο ύφασμα με το οποίο είχαν τυλίξει τα οστά μιας Μακεδόνισσας, η αχνή όψη της λεγόμενης «Μαντόνας» των Αιγών με το θλιμμένο βλέμμα και τα ροζ μάγουλα, το κυνήγι του κάπρου, που σηματοδοτεί την ενηλικίωση των εφήβων, ένα ζευγάρι ερωτευμένα περιστέρια, είναι λίγα από αυτά που σε παίρνουν και σε ταξιδεύουν στην καθημερινότητα που ζούσαν κοινοί θνητοί, αξιωματούχοι και η βασιλική οικογένεια στη φημισμένη πόλη του βασιλιά Φιλίππου Β’, τον 4ο αιώνα π.Χ.

Χρυσό δαχτυλίδι. Στη σφενδόνη του, μια νεαρή γυναίκα που καθρεφτίζεται, τέλος 5ου αι. π.Χ.

Η αρχαιολόγος Αγγελική Κοτταρίδη, μία από τις αγαπημένες μαθήτριες του Μανόλη Ανδρόνικου και ανασκαφέας του ανακτόρου των Αιγών, προικισμένη η ίδια με το χάρισμα της αφήγησης, μας επισημαίνει τις λεπτομέρειες εκείνες που χάνει κανείς επισκεπτόμενος ένα μουσείο, στο πολυτελές λεύκωμα που μόλις κυκλοφόρησε από το Κοινωφελές Ιδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση με τον τίτλο «Αιγές, Η βασιλική Μητρόπολη των Μακεδόνων». Μία ακόμη πολύτιμη προσφορά του Ιδρύματος στη σειρά ο «κύκλος των μουσείων που “κάθε χρόνο αναλύει και προβάλλει στιγμές από το σύνθετο αφήγημα του ελληνικού πολιτισμού”» όπως σημειώνει προλογικά η Μαριάννα Ι. Λάτση.

Εν αρχή, λοιπόν, η ζωή στις Αιγές που ξεκινάει με το μυθικό αρχέτυπο των ηρώων, δηλαδή με το κυνήγι του κάπρου. Κάθε νεαρός Μακεδόνας για να θεωρηθεί άνδρας έπρεπε να σκοτώσει ένα αγριογούρουνο. Η άθληση ήταν μια αγαπητή ασχολία και όχι μόνο για τους νέους.

Αγαπούσαν τη μουσική, το τραγούδι και το χορό. «Υπήρχαν χοροί ενόπλων και σε έναν τέτοιο δολοφονήθηκε ο νεαρός βασιλιάς Αλέξανδρος Β’».

Λεπτομέρειες από το χρυσό διάδημα της Μήδας, ένα από τα πολυτιμότερα κοσμήματα του αρχαίου κόσμου που σώθηκαν

Απαραίτητο συστατικό κάθε δημόσιας ή ιδιωτικής γιορτής το συμπόσιο. Από την εποχή των ομηρικών επών, από τον 10ο μέχρι τον 7ο αιώνα π.Χ. τα συμπόσια των Μακεδόνων ήταν λιτά, όπως φαίνεται από τα πήλινα αγγεία, τους μικρούς αμφορείς και τις υδρίες για νερό και κρασί που έχουν βρεθεί. Στα αρχαϊκά χρόνια όμως, «το συμπόσιο αποκτά την “κλασική” μορφή του: μετά το δείπνο οι συνδαιτυμόνες πλένονται, μυρώνονται, στεφανώνονται και ξαπλώνουν στα ανάκλιντρα για να απολαύσουν το κρασί, που είναι πάντα ανακατεμένο με νερό σε αναλογία που ορίζει ο συμποσίαρχος, ώστε να ελέγχεται ο χρόνος και ο βαθμός της μέθης».

Μην τους φανταστείτε στην ηρωική γυμνότητα που παρουσιάζονται στις αρχαίες απεικονίσεις. Ελληνες του Βορρά ήταν και ως εκ τούτου αναγκασμένοι να προσαρμόζονται στις καιρικές συνθήκες. Φορούσαν ένα χιτώνα ζωσμένο, ένα απλό μάλλινο φόρεμα με μανίκια ώς το γόνατο, μια χλαμύδα για πανωφόρι, ή μια βαριά μάλλινη κάπα σαν αυτή των βοσκών που έκλεινε με πόρπη στους ώμους ή στο στήθος, δερμάτινες μπότες ή ψηλά σανδάλια και μια τραγιάσκα από δέρμα ή τσόχα (η μακεδονική καυσία). Απαραίτητο αξεσουάρ της ανδρικής περιβολής ήταν το μαχαίρι, κοφτερό σαν ξυράφι.

Η χρυσοποίκιλτη πανοπλία του Φιλίππου Β

Μοναδικό στολίδι τους ένα λιτό δακτυλίδι χάλκινο ή σιδερένιο και όλο το καμάρι τους τα όπλα που ήταν πολύτιμα και ακριβά. Στο Μουσείο των Αιγών υπάρχουν αρκετά από αυτά.

Ο κόσμος των γυναικών, από την άλλη πλευρά, ήταν εσωστρεφής. Η Μακεδόνισσα είναι βασίλισσα στο σπίτι της. Γι’ αυτό και η μόρφωση θεωρείται περιττή πολυτέλεια. «Η ίδια η βασίλισσα Ευριδίκη έμαθε γράμματα ούσα ώριμη γυναίκα».

Οι κοπέλες μετά τα 14 μπορούσαν να ακολουθήσουν το σύζυγο που επέλεγε για αυτές ο πατέρας τους. Ηταν υπεύθυνες για τα παιδιά, τους γέρους, αλλά και τη φροντίδα των νεκρών (πρόσφορα). Εγνεθαν, έκλωθαν, ύφαιναν, έραβαν ρούχα και στρωσίδια, άλεθαν τα δημητριακά, μαγείρευαν, ζύμωναν και έψηναν ψωμί. Δεν εξαιρούνταν ούτε οι βασίλισσες από αυτές τις καθημερινές ασχολίες, γι’ αυτό οι αρχόντισσες των Αιγών παίρνουν στον τάφο και τις ρόκες τους.

Στις επίσημες γιορτές οι εμφανίσεις τους ήταν περιορισμένες, εκτός από τις τελετές της Δήμητρας και της Περσεφόνης που ήταν παραδοσιακά δικές τους όπως και η λατρεία του Διονύσου. Διέπρεπαν στους βακχικούς χορούς, ενώ είναι γνωστό ότι φανατική θιασώτις του Βάκχου ήταν η Ολυμπιάδα.

 

Η λεγόμενη «Μαντόνα» των Αιγών

Οι ανασκαφές από το αχανές νεκροταφείο των Αιγών, μας δίνουν μια αρκετά πλήρη εικόνα της αμφίεσης των γυναικών τους τρεις πρώτους αιώνες της τελευταίας προχριστιανικής χιλιετίας, σύμφωνα με την κ. Κοτταρίδη. Φορούν ένα χοντρό μάλλινο πέπλο, ένα λιτό φόρεμα που πορπώνεται με τεράστιες περόνες σαν φονικά όπλα στους ώμους. Τα μπράτσα τους στόλιζαν πολύσπειρα βραχιόλια, περιδέραια από σάρδιο και βαριές χάλκινες χάντρες φορούσαν στο λαιμό, ενώ στα δάκτυλα οκτάσχημες σπείρες. Μοναδικά και σπάνια φαίνεται πως ήταν τα χρυσά κοσμήματα. Κι αυτά ήταν κυρίως οι σφηκωτήρες που κρατούσαν τις μπούκλες των μαλλιών καθώς έπεφταν στην πλάτη και τους ώμους.

Ασημένιες και χρυσές λεπτεπίλεπτες είναι και οι πόρπες, ενώ τα σκουλαρίκια πρωτοεμφανίζονται στις Αιγές τον 7ο αι. π.Χ. Οι γυναίκες της αυλής είναι στολισμένες με βαρύτιμα χρυσά ταινιωτά, με απλή έκτυπη ή εξαιρετικά περίτεχνη συρματερή ή κοκκιδωτή διακόσμηση.

Λίθινη Νεκρική Κλίνη (3ος αι. π.Χ.)

Οι γυναίκες του λαού ήταν λιτές, λίγα τα κοσμήματά τους, ενώ «οι βασίλισσες και αρχόντισσες κατέβαιναν στον Αδη πατώντας σε σόλες χρυσές ντυμένες από την κορφή ώς τα νύχια στην πορφύρα και στο χρυσάφι».

Μια ακόμη ενδιαφέρουσα παρατήρηση της αρχαιολόγου είναι ότι «μολονότι δεν βρέθηκε ώς τώρα ούτε ένας καθρέφτης, οι γυναίκες των Αιγών ήταν αρκετά φιλάρεσκες». Αγόραζαν, στα χρόνια του Περδίκκα Β’ (454-413 π.Χ.) ιερό λάδι της Αθηνάς που διέθεταν οι νικητές των Παναθηναίων και με αυτό περιποιούνταν τα μαλλιά και το σώμα τους.

Το μπουντουάρ τους ήταν γεμάτο πομάδες και αλοιφές, αρώματα και αρωματικά λάδια από την Κόρινθο, περίτεχνα μυροδοχεία, αλαβάστρινα σκεύη και αβγά στρουθοκαμήλου.

Η κ. Κοτταρίδη αφηγείται φυσικά όλη την ιστορία του μακεδονικού βασιλείου, ξεναγεί τους αναγνώστες της στα παλάτια της βασιλικής καθέδρας στα χρόνια της Δημοκρατίας και στον «χρυσούν αιώνα» των Αιγών επί Φιλίππου Β’ περνώντας και από τους διάσημους βασιλικούς τάφους και το Μουσείο για να καταλήξει στα χρόνια των διαδόχων και στη σκόνη των αιώνων που ακολούθησε μετά την ήττα του τελευταίου Μακεδόνα βασιλιά Περσέα από τους Ρωμαίους το 168 π.Χ. Τότε, όλα καταστρέφονται. Τείχη, ανάκτορο, θέατρο καίγονται και γκρεμίζονται. Η ζωή όμως συνεχίζεται. Σπίτια χτίζονται πάνω στα ερείπια. Το λίκνο των Τημενιδών, η γη του φημισμένου μακεδονικού βασιλείου παραδίδεται στη λήθη.

Στον τόμο αυτό παρουσιάζονται για πρώτη φορά όλα τα ευρήματα των Αιγών, παλιά και καινούρια, και όλες οι ανακαλύψεις των τελευταίων δέκα χρόνων μέχρι και τις φετινές που ήρθαν στο φως με αφορμή τα έργα αναστήλωσης – ανάταξης του ανακτόρου το οποίο η κ. Κοτταρίδη ελπίζει στο μεγαλύτερο μέρος του να έχει ολοκληρωθεί ώς το 2015, ενώ στόχος της είναι μέχρι το 2020 να έχει αναταχθεί το σύνολό του, όπως και ένα σημαντικό τμήμα του περιστυλίου του «ώστε η Μακεδονία να αποκτήσει ξανά τον Παρθενώνα της» όπως σημειώνει η ίδια.

http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes–politismos&id=404052

Makedonien: Olymp, Sitz der Götter

Normal
0

false
false
false

EL
X-NONE
X-NONE

MicrosoftInternetExplorer4

/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Κανονικός πίνακας”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}

Der Olymp, Abraham Janssens (1575-1632)

 

Der Olymp ist das höchste Gebirge Griechenlands und wurde von den alten Griechen als Sitz der Götter verehrt. Das Massiv liegt nahe der Ostküste Griechenlands, in  Makedonien unweit des Ortes Litochoro, ca 50 km nördlich der größeren Stadt Larisa und ca 20 Km von dem Badeort Katerini. Die höchsten Gipfel sind der Mytikas (2 918m), gefolgt von Skolio (2911 m), Stefani (2909) m, gelegentlich als Zeusthron bezeichnet) und Skala (2866 m). Dion ist eine antike Stadt in der griechischen Region Makedonien in der Küstenebene am Fuß des Olymp, ca. 15 km von Katerini entfernt. Der antike Ort mit den sehenswerten Ausgrabungen liegt etwas unterhalb des modernen Ortes gleichen Namens in einer Senke. Der Ort der Neuzeit hat etwa 1500 Einwohner.

Kanal von Ekaterini46

O τρισέγγονος του Παύλου Μελά ζει στην Αυστραλία!

O τρισέγγονος του Παύλου Μελά ζει στην Αυστραλία!

Η γενιά του ήρωα των Μακεδονικών Αγώνων, Παύλου Μελά, «ζει και βασιλεύει στην Αυστραλία» – ο τρισέγγονός του, με το ίδιο όνομα, είναι κάτοικος Σίδνεϊ και διατηρεί φαρμακείο.

Πρόκειται για μία όχι και τόσο γνωστή πτυχή της ομογενειακής ιστορίας, καθ’ ότι ο εγγονός του, Παύλος Μελάς και εκείνος, υπήρξε ένας «χαμηλών τόνων και ταπεινός άνθρωπος», που δεν διαλαλούσε την καταγωγή του.

Όλα ξεκίνησαν το 1949 όταν μετανάστευσε στους «Αντίποδες» ο εγγονός Παύλος Μελάς. Πατέρας του ήταν ο Μιχάλης, γιος του ηρωικού αγωνιστή. Είχε έρθει με την σύζυγό του Ευθυμία, και τα τέσσερα έως τότε παιδιά τους, που είχαν αποκτήσει στην Ελλάδα (στην Αυστραλία απέκτησαν μία ακόμη κόρη, την Γιαννούλα).
Εγκαταστάθηκαν στο προάστιο North Bondi, και ο ίδιος εργάστηκε ως τυπογράφος, τελευταία σε εργαστήρια στο Broadway, κοντά στο κέντρο της πόλης. Ο εγγονός Παύλος Μελάς απεβίωσε το 1982.
Το όλο θέμα ήρθε στην επιφάνεια με αφορμή εκδήλωση της ΑΧΕΠΑ Νέας Νότιας Ουαλίας, την περασμένη Κυριακή, αφιερωμένη στον μεγάλο μακεδονομάχο.
Εκεί μίλησε η νύφη του «Αυστραλιώτη» Παύλου Μελά, η κ. Λουίζα Μελά, χήρα του Κώστα Μελά, υιού του Παύλου και δισέγγονου του…  επίσης Παύλου.
Ανέπτυξε, δε, στο ακροατήριο, μερικές μόνο από τις λεπτομέρειες που έμαθε για τον ήρωα Παύλο Μελά, καθώς όπως είπε «υπάρχουν και τα προσωπικά θέματα, που δεν λέγονται».

«Πάντοτε ξέραμε τη στενή συγγένεια που υπήρχε. Όμως, δυστυχώς, εκείνοι οι παλαιοί μετανάστες ήθελαν να αφομοιωθούν με την υπόλοιπη κοινωνία και δεν υπερτόνιζαν την προέλευσή τους.

«Ο πεθερός μου ποτέ δεν έλεγε λεπτομέρειες για τη ζωή του. Γι’ αυτό ήταν μετά τον θάνατό του, που αρχίσαμε εμείς να ‘σκαλίζουμε’ τη γενιά του για να μάθουμε περισσότερα» δήλωσε η κ. Μελά, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Ελληνικό Πρόγραμμα της Ραδιοφωνίας SBS.

«Προσπάθησα με πολλές δυσκολίες να μάθω πιο πολλές λεπτομέρειες. Αλλά αυτό που διαπίστωσα ήταν ότι αρκετοί από τους συγγενείς στην Ελλάδα, δεν δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, σαν να μην θέλουν να ξέρουν» επεσήμανε η κ. Μελά, και πρόσθεσε:
«Υπάρχουν πολλοί απόγονοι του Παύλου Μελά στην Ελλάδα, αλλά ακόμα και στην Μασσαλία της Γαλλίας, όπου είχε γεννηθεί».

Ο Παύλος Μελάς του Bondi και η οικογένειά του εκκλησιάζονταν τακτικά στην εκκλησία Αη Γιώργη Rosebay.
«Τους γνώριζα πάρα πολύ καλά. Ήταν ενορίτες μου. Τα παιδιά του, μάλιστα, συμμετείχαν στην Νεολαία και την Χορωδία της Ενορίας-Κοινότητάς μας» είπε ο πρωτοπρεσβύτερος Μιλτιάδης Χρυσαυγής, ο οποίος για 48 χρόνια ήταν ο ιερατικώς προϊστάμενος του συγκεκριμένου ναού.
Σε ερώτηση του «Ν.Κ.» γιατί δεν ήταν ευρέως γνωστή η άμεση σχέση του με τον ξακουστό Παύλο Μελά των Μακεδονικών Αγώνων, ο π. Μιλτιάδης ανέφερε: «Εμένα μου το είχε αναφέρει και ήταν και σε μερικούς άλλους γνωστό. Ο ίδιος, όμως, δεν το διατυμπάνιζε ότι ήταν εγγονός του Παύλου Μελά. Δεν περηφανεύονταν. Ήταν απλός άνθρωπος, καλός οικογενειάρχης, με πολλή ταπεινότητα».

Στην εκδήλωση της περασμένης Κυριακής, μίλησε για τη ζωή και δράση του Παύλου Μελά του Μακεδονομάχου η κ. Λίτσα Διακοβασίλη, π0εριφερειακή πρόεδρος της ΑΧΕΠΑ, ενώ η κ. Μελά είναι πρόεδρος του Τμήματος «Αρετή».

Παιδιά του εν Αυστραλία Παύλου Μελά και της συζύγου του Ευθυμίας (και δισέγγονα του Μακεδονομάχου) ήταν/είναι ο Γιάννης, ο Ανδρέας, η Δέσποινα, ο Κώστας και η Γιαννούλα (η τελευταία γεννήθηκε στο Σίδνεϊ και σήμερα ζει στην Ελλάδα).

Από τα τέκνα τους, ο Γιάννης απέκτησε δύο παιδιά (ένα από τα οποία είναι ο φαρμακοποιός Παύλος) και ο Κώστας τρία, οπότε η γενιά του μεγάλου Μακεδονομάχου στην Αυστραλία καλά κρατεί.

http://neoskosmos.com/news/el/node/24681

ΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ ΤΗΣ ΕΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

1-4-1897

Η ΠΡΟΚΗΡΥΞΙΣ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ Προκήρυξις προς το Πανελλήνιον!!

Εμπρός αδελφοί Έλληνες!!

ο Θεός μεθ’ ημών – Ελευθερία η θάνατος.

ΑΠΟ την εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ

1.800 ετών το χρυσό στεφάνι

ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡΧΑΙΟΚΑΠΗΛΙΑΣ

Στον 3ο – 4ο αιώνα μ.Χ. ανήκει ο ανεκτίμητης αξίας «θησαυρός» που διέσωσε η Αστυνομία από τρεις αρχαιοκάπηλους στις αρχές του μήνα

Κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους και από άγνωστο για την ώρα εργαστήριο κατασκευάστηκαν το χρυσό στεφάνι και το κόσμημα που διέσωσαν οι αστυνομικοί του Τμήματος Πολιτιστικής Κληρονομιάς και Αρχαιοτήτων της Διεύθυνσης Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, συλλαμβάνοντας στις αρχές του μήνα στην Ασπροβάλτα τρεις αρχαιοκάπηλους οι οποίοι ετοιμάζονταν να τα πουλήσουν.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες του «Εθνους» το βάρους ενός κιλού και καθαρότητας 23 καρατίων χρυσό στεφάνι είναι αναμφισβήτητα των ρωμαϊκών χρόνων (3ος ή 4ος αιώνας μ.Χ.) και είναι εξαιρετικού ενδιαφέροντος καθώς κανένα ανάλογό του -πέραν των μακεδονικών- δεν υπάρχει για παράδειγμα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, το οποίο έχει τη μεγαλύτερη συλλογή στη χώρα.

Αειθαλές έργο τέχνης

 

Παρά το γεγονός ότι έχουν δημοσιοποιηθεί υπολογισμοί που λένε ότι η αξία του φτάνει και τα 15 εκατ. ευρώ, εξειδικευμένοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η φράση «η αξία του είναι ανεκτίμητη» βρίσκεται κοντύτερα στην πραγματικότητα για ένα τέτοιο εύρημα. Κι αυτό διότι καθένα από τα χρυσά στεφάνια της αρχαιότητας -κάποια μόνο σήμερα βρίσκονται σε μουσεία- είναι μοναδικό, καθότι δεν γινόταν μαζική παραγωγή τους από τα εργαστήρια που αναλάμβαναν να τα κατασκευάσουν. Είναι πρώτα ένα αειθαλές έργο τέχνης που ταξιδεύει στον χρόνο και ο χρυσός τού δίνει επιπλέον αξία, η οποία σε κάθε περίπτωση είναι πολύ μεγαλύτερη της τρέχουσας τιμής αγοράς του πολύτιμου μετάλλου.

Για τους αστυνομικούς ήταν μία τεράστια επιτυχία η οποία για τους αρχαιολόγους θα ολοκληρωθεί όταν μάθουν και από ποιο ακριβώς σημείο το έβγαλαν οι αρχαιοκάπηλοι, αφού σίγουρα ανήκε σε κάποιον επιφανή της αρχαιότητας και οι πληροφορίες που θα συγκεντρώνονταν από μία συστηματική αρχαιολογική έρευνα θα πρόσθεταν σίγουρα τη γνώση για έναν άγνωστο αρχαιολογικό χώρο.

Θυμίζουμε ότι στις αρχές του μήνα οι αστυνομικοί εμφανιζόμενοι ως αγοραστές του χρυσού στεφανιού και του κοσμήματος (ένα ολόχρυσο βραχιόλι που σχηματίζεται από συμπλεκόμενα φίδια) συνέλαβαν τρία άτομα -τα οποία εμφανίστηκαν ως μεσάζοντες- στην περιοχή της Ασπροβάλτας, ενώ αναζητούν ένα τέταρτο άτομο το οποίο είναι πολύ πιθανό να γνωρίζει το σημείο όπου έγινε η λαθρανασκαφή. Τις μέρες που ακολούθησαν τις συλλήψεις κυκλοφόρησε η φήμη ότι είναι πιθανό το στεφάνι να προέρχεται από τη Θράκη και όχι από την ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας.

Οι πληροφορίες αυτές δεν είναι δυνατό ακόμη να επιβεβαιωθούν αν δεν γίνει πρώτα γνωστό το σημείο της λαθρανασκαφής. Σίγουρο πάντως είναι ότι ανάλογα στεφάνια υπάρχουν σε συλλογές μουσείων κυρίως του εξωτερικού με τα οποία θα πρέπει τώρα να γίνουν οι -συχνά ακατόρθωτες και σίγουρα πάντως χρονοβόρες- αντιστοιχήσεις.

Αγνωστο επίσης παραμένει αν το στεφάνι και το κόσμημα θα μείνουν στη Θεσσαλονίκη ή θα μεταφερθούν στην Αθήνα ή κάποιο άλλο αρχαιολογικό μουσείο της χώρας.

Απόστολος Λυκεσάς

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22784&subid=2&pubid=63675466

 

Ancient Macedonia – Philip II (359-336 BC ) and ancient Greek coins

Ancient Macedonia  – http://www.TrustedCoins.com Ilya Zlobin, expert in coins and artifacts of the ancient Greek, Roman and Byzantine times reads the biography of the ancient Greek king of Macedonia Philip II of Macedonia. He was the father of Alexander the Great and won the Olympic games in ancient times and he made coins commemorating his victory. You can own these authentic ancient Greek coins today, which feature a head of Apollo and a nude youth riding a horse.

You are invited to visit his website for selection of over 6000 authentic ancient Greek Roman Biblical Byzantine artifacts and coins all certified authentic and guaranteed authentic for a lifetime. These items make a great gift, and many believe it to be a fantastic numismatic investment.

Philip II of Macedon ( 382–336 BC), was a Greek king (basileus) of Macedon from 359 BC until his assassination in 336 BC. He was the father of Alexander the Great and Philip III. Philip was the youngest son of the king Amyntas III and Eurydice I.
He was married several times.

Philip’s military skills and expansionist vision of Macedonian greatness brought him early success. When he became a king he first had to re-establish a situation which had been greatly worsened by the defeat against the. The Paionians and the Thracians had sacked and invaded the eastern regions of the country. Using diplomacy, Philip pushed back Paionians and Thracians promising tributes, and crushed the 3,000 Athenian hoplites in359.

Involved in the Third Sacred War which had broken out in Greece, in the summer of 353 he invaded Thessaly, defeating 7,000 Phocians under the brother of Onomarchus. The latter however defeated Philip in the two succeeding battles. Philip returned to Thessaly the next summer, this time with an army of 20,000 infantry and 3,000 cavalry including all Thessalian troops. In the Battle of Crocus Field 6,000 Phocians fell, while 3,000 were taken as prisoners and later drowned.

This battle granted Philip an immense prestige.

The Macedonian king took Greek Olynthus in 348 BC and razed the city to the ground. The same fate was inflicted on other cities of the Chalcidian peninsula. Macedon and the regions adjoining it having now been securely consolidated, Philip celebrated his Olympic Games at Dium.

In 342 BC, Philip led a great military expedition north against the Scythians, conquering the Thracian fortified settlement Eumolpia to give it his name, Philippopolis (modern Plovdiv).

Philip created and led the League of Corinth in 337 BC. Members of the League agreed never to wage war against each other, unless it was to suppress revolution.
In 336 BC, when the invasion of Persia was in its very early stage, Philip was assassinated by Pausanias, who was the lover of Philip and became jealous when Philip turned his attention to a younger man, also called Pausanias, and was succeeded on the throne of Macedon by his son Alexander III the Great.

Alexander the Great have housed the cult statue of Philip, who was regarded as a hero or deified on his death. Though the Macedonians did not consider Philip a god, he did receive other forms of recognition by the Greeks, such as at Eresos (altar to Zeus Philippeios), Ephesos (his statue was placed in the temple of Artemis), and Olympia, where the Philippeion was built.

Ilya Zlobin YouTube Channel

httpv://www.youtube.com/watch?v=vMIkDF9DFmI

By MacedonianUprising